سلام
مهمترين چيزي كه در نوشته شما من را به تحسين واداشت اعتماد به نفس و اعتقاد راسخ شما در آن چيزي بود كه بهش اعتقاد داشتيد. ضمنا از نوع ازدواجتان خيلي خوشم آمد مخصوصا در مورد مهمان ويژه. البته من آدمي هستم كه عقايدم با شما متفاوت است اما اين نوع نگاه شما براي بسيار قابل احترام است و آْن را مي پسندم چون مي دانم كه از سر هيچ و پوچ نيست. در مورد بي محتوا بودن برنامه هاي صدا و سيما هم كه همه ما هم عقيده ايم اما من يك سوال از شما دارم. شما براي شاد كردن پسر دو ساله تان چه كار مي كنيد؟ و آيا به اين فكر كرده ايد كه اگر او اين آهنگ ها را نشنود در آينده با شنيدن آنها چه عكس العملي نشان مي دهد. آيا شما مطمئنيد كه پسر شما اگر سوار تاكسي شد از آقاي راننده مي خواهد كه آهنگ را خاموش كند؟
اين آهنگها چه خوب چه بد بخشي از واقعيت دنيايي است كه پسر شما قرار است وارد آن شود. آيا او حق انتخاب و فكر كردن دارد؟
باور كنيد قصد من جسارت يا مچ گيري نيست. با اينكه من به لحاظ عقدتي با شما متفاوتم اما نوع نگراني شما و پرسش هاي شما چيزهايي است كه من روزي هزار بار از خودم مي پرسم و براي فرزند هنوز نيامده ام نگران آن هستم.
