تنظيم کننده حساسيت خود را از دست بدهد. يکي از مهمترين تاثيرات اين عمل اين خواهد بود که شنونده ديگر به موسيقي اهميت ندهد ويا فقط به شعر آن دقت کند در صورتي که در بسياري از سبک هاي موسيقي (که در آن کلام وجود دارد) خود موسيقي داراي اهميت بسيار زيادي است وبراي اين گروه در اصل اين موسيقي است که ژانر را مشخص مي کند. مشکل فني ديگري که در حال حاضر نه تنها در ايران بلکه در خيلي از کشورهاي دنيا به آن دست به گريبان هستند مسئله شدت صدا بين برنامه هاي مختلف است. حتما دقت کرده ايد که گاهي به يک قطعه موسيقي در راديو گوش فرا مي دهيد که ناگهان برنامه بعدي با صداي بسيار بلندتر تمامي هوش و حواس شما را در هم مي ريزد و به قول استادي؛«هنگام گوش کردن به قطعه يي از موسيقي ملايم صداي تبليغ نخود فرنگي با صداي بسيار بلندتر از موسيقي همانند فرو کردن ميخي در گوش انسان را مي آزارد.» اين دو معضل در اصل مسائل فني هستند که با توجه به تماس هايي که نويسنده با صدا وسيما داشته در حال برطرف شدن است با اينکه مسئله اول به صدابردار برنامه و دستگاهي که موسيقي را از آن گوش مي کنيم نيز مربوط مي شود.
آلودگي صوتي ديگري که در هنگام پخش موسيقي وجود دارد مربوط به بخش اول اين نوشتار است. بارها شده است که راديو قطعه موسيقي را بدون مطرح کردن نام آهنگساز و يا خواننده (اگر با کلام باشد) پخش کرده و ناگهان قبل از پايان آن قطعه، قطعه موسيقي ديگر را در ژانري کاملا متفاوت پخش مي کند. متاسفانه اين معضل ساليان سال است در سازمان صدا و سيما متداول شده. نتيجه اين عمل:

1- گيج شدن شنونده

2- نا اميد کردن آهنگساز و يا خواننده

3- بي هويت شدن ارزش هنري برنامه

4- ارايه نادرست موسيقي از ديدگاه ژانر شناسي موسيقايي خواهد بود که هم اکنون دست به گريبان جامعه ما است. به نظر نويسنده اين مشکل بيشتر از نا آگاهي برنامه سازان از معقوله سبک شناسي موسيقي مي باشد تا عملي از پيش برنامه ريزي شده.

در نهايت اميد است که با برداشتن ديوارهاي سليقه يي در مورد موسيقي و با احترام به کليه مخاطبان موسيقي و آگاهي از معقوله ژانر شناسي در موسيقي و برطرف کردن مشکلات فني همه موسيقي هاي خوب اين ديار خوب نيز شنيده شوند.