براي فهم اينكه كشوري توسعهيافته يا در حال توسعه است، نيازي به اندازهگيري درآمد ملّي يا سرانه نيست.كافياست به دبستانها برويم و به روانشناسي آموزش كودكان توجه كنيم. نطفههاي توسعه در دبستانها بسته ميشود، نه در آزمايشگاهها. اين انسانها هستند كه سرمايه را بارور، فناوري را ابداع و طبيعت را تسخير ميكنند. لذا انساني قدرت نوآوري و خلاقيت دارد كه شخصيت او در دوران كودكي با اين مفاهيم خو گرفته باشد.كودكي كه فقط آموخته است تقليد كند، چشم بگويد، منفعل باشد، ساكت بماند و خطوط قرمز را رعايت كند، چگونه ميتواند در عرصه توليد، دانش و فناوري، پيشتاز، خلاق، نوآور و مرزشكن باشد؟ سرمايههاي ما در چاههاي نفت يا در بانكها نيست، سرمايههاي ما در دبستانها نشستهاند، با آنان چه ميكنيم؟