سلام .هرازگاهي که بخواهم به سايت جامعه الزهرا سربزنم به وبلاگ شما هم سري مي زنم. خوشم مي آيد که فعاليد واحساس مسئوليت مي کنبد. روزگاري من هم مثل شما بودم. اما بتدريج شوهرم با استفاده از حقوق شرعي خود با تحصيل وخروج بنده از منزل جلوگيري کرد. وگفت که مسائل زنان ديگر به زنان ديگر مربوط است .شما زن هاچرا فکر مي کنيد همه مسائلتان به همه تان ربط دارد؟چرا تا کلمه زن از دهان کسي بيرون مي آيد موضع مي گيريد ؟ حالا من نه دوستي دارم ونه راهي به پس يا به پيش. نمي دانم هم چه کار کنم .تنها راه باقي مانده دعاست که آن هم انگار به نفع شوهرم جواب مي دهد.بسته شدن پنجره ها از پس درها...در مورد تحصيل که من ديوانه ي آن هستم وتنها آرزوي بزرگ زندگيم است حتي براي آقاي مکارم شيرازي که ما مقلد ايشان هستيم اي ميل زدم. وگفتم که همسرم به من به بهانه ي فسادفراگيردرجامعه وعدم امنيت براي زنان وبه بهانه حفظ حريم خانواده اجازه تحصيل وخروج از منزل وحتي داشتن يک دوست نمي دهد. ايشان جواب دادند که بحمدلله الان بانوان بسياري در حال تحصيل در مراکز مختلف هستند ومشکلي دراين مورد وجود ندارد! خوب البته قضاوت در مورداين پاسخ با شماست .اما مشکل من سرجايش هست. زيرا مسائل ومشکلات زنان را فقط زنان مي خوانند ومي دانند .کسي در مورد حقوق واقعي زنان به مردان آموزش نمي دهد. فقط به آنها ياد داده اند که زن براي هر کاري بايد از همسرش اجازه بگيرد وگرنه نبايد انجام دهد .چون مرد لقمه ناني ،سقفي ، ولباسي براي او فراهم مي کند. اين آن چيزي است که اکثر مردان ما از اسلام عزيز آموخته اند ودقيقا هم به آن پايبندندوعمل مي کنند. موفق باشيد.