قبول داريد که خريد کردن براي بعضي‌ها يه جور تفريحه؟ تمام مراحلش، از ديد زدن تا سفارش دادن تا نگاه کردن تو خونه بهشون آرامش و شادي مي‌ده؟ اينم قبول داريد که ديگراني که اين طوري نيستن اين حس نياز و آرامش بعدش رو درک نمي‌کنن؟ من فکر مي‌کنم خانم‌هايي که براي آروم شدن به خريد نياز دارن از آقايوني که اين جوري هستن بيشترن. طبيعيه مردي که خودش اين حس رو نداره همسرش رو درک نمي‌کنه. اين برچسب ولخرج خيلي از موارد از اين عدم تفاهم مي‌آد. با اين وصف به نظر من بهتره به دخترهامون آموزش بديم و تشويقشون کنيم که حتما به استقلال مالي و درآمد شخصي فکر کنن. بعد هم کارآمد و کاربلدشون کنيم تا راحت بتونن مشاغل مناسب داشته‌باشن. البته اين تنها دليل من براي دفاع از اشتغال خانم‌ها نيست.
شايد شما از اصل با اين چيزي که حرفش رو زدم مخالف باشيد و فکر کنيد خريد کردن براي خاطر احساس خوب بعدش يه جور بيماريه يا يه جور عادت بد. يادمه يکي از نويسنده‌هاي همين وبلاگ يه زماني مطلبي در اين مورد نوشته‌بود. هرچند اين عادت رو با اين صراحت محکوم نکرده‌بود اما از لحن نوشتش معلوم بود که نظر خوشي هم به‌ش نداره. شما بودي اون نويسنده؟