در جواب ويكتوريا بايد بگم كه:
اين وظيفه پدرو مادره كه وقتي بچه به سن بلوغ ميرسه، هر چند كه عقلش هم خيلي نرسه كه چي خوبه و چي بد، خوبيها- مخصوصا واجبات- رو به روش درستش- نه با بد اخلاقي و ...- به بچه ياد بدن. در غير اين صورت وقتي بچه بزرگ شد و به يك مؤمن واقعي تبديل شد و از پدر و مادرش شكايت كرد كه چرا اين واجبات رو از بچگي به من ياد نداديد، اون وقت پدر و مادر چه جوابي دارند بدهند؟؟؟!
يه چيزي هم به گل پر:
يه جا هم بايد دلت براي دخترا بسوزه كه- همونطوري كه يه بار گلدختر هم اشاره كرد- نمي تونن برند سراغ اهل دل و عرفا و باهاشون نشست و برخاست داشته باشن و درست و حسابي حرفشون رو بزنن و .... (جالبه، نه؟ اين نشون ميده كه انگار ما هيچ زن عارفي تو كشور نداريم!!! يا اگه داريم، كسي نميشناسه....)
