با تحليل شما کاملن مخالفم. آيا براي اين نظريه خودتون هيچ داده آماري هم داريد؟ من احساس مي کنم تعريف شما از فمنيسم در ايران, شايد يک برداشت خاص و محدود است. فمنسيم به صورت عام به حرکتها و جنبشهايي گفته ميشود که در راستاي حقوق برابر براي زنان قدم بر ميدارند. براي رد حرف شما اتفاقا من شخصا در خانواده اي بزرگ شدم که فقط دو خواهر بوديم و پدر مادرمان هم از هيچ محبتي به ما دريغ نکرده اند . به همين دليل هم هيچ وقت احساس نکردم که به خاطر دختر بودن هيچ کمبود شخصي دارم . در فاميل و شهر از بيشتر پسر ها در تحصيل پيشي گرفتم و و وقتي براي ادامه تحصيل تصميم گرفتم به تهران بروم دوستان زيادي داشتم که خانواده هايشان انتخاب شهر ديگر را براي تحصيل به دليل دختر بودنشان براي آنها ممنوع کردند اما خانواده من تمام تلاششان را براي تسهيل رسيدن من به اهدافم انجام دادند . چيزي که مرا به حمايت از حقوق زنان متمايل کرد کمبود محبت نبود، ديدن رنج ديگر زنان و دختراني بود که فکر ميکردم که آنها هم حق دارند مثل من زندگي خوبي داشته باشند يا حداقل دلخوشي هايي در زندگي داشته باشند اما دست روزگار آنها را در شرايط سختي قرار داده و قوانين کشور هم از آنها حمايت نميکند. اتفاقا من هم قبول دارم که اسلام از لحاظ تاريخي ديني است که حقوق زنان را با خود به ارمغان آورد. اما متاسفانه ان اشکهايي که امروز پشت دادگاههاي خانواده ريخته ميشود نشانه اين است که قوانين خانواده ايران از اين ارمغان تا حد زيادي فقط يک برداشت مردانه عليه حقوق زنان داشته است .