به اين روايت توجه کنيد:
1. امام محمد باقر عليه السلام فرمود:
مرد متأهل اگر بخواهد مي تواند متعه کند اگرچه در
شهر خودش باشد و با همسرش اقامت داشته باشد.
وسائل الشيعه ج21 ح26425
اين روايت بنا بر سخت گيرانه ترين مبنا در حديث شناسي معتبر و داراي سند صحيح هست.
سوال: پس چگونه بين اين روايت معتبر با آن روايتي که شما نقل کرده ايد ـ فرضا که به همين اندازه معتبر باشد ـ جمع کنيم؟!
پاسخ:
علما ـ دقت کنيد من نگفتم! ـ گفته اند با توجه به روايت فوق و
روايات ديگر, حلال بودن متعه براي مرد متاهل ـ بدون مسافرت و بيمار بودن زن و.... ـ امري
مسلم است و اين روايت موسي بن جعفر عليه السلام به خاطر شرايط تقيه و ترس
از دشمنان اهل بيت گفته شده است چون آنها به دليل سخن امامشان عمر بن خطاب اين کار را
حرام و چون زنا مي دانستند و ميدانند! به همين دليل گاهي اوقات اهل بيت,
شيعيان را از اين کار بر حذر مي داشتند يا توصيه مي کردند در حد ضرورت
اکتفا کنند تا باعث گرفتاري ايشان به دست دشمنان ملعون نشود.
...
درباره روايت دوم که خود بنده نيز در مقاله ام رواياتي درباره ازدواج موقت آورده ام:
محمد بن شمعون مي گويد: امام كاظم عليه السلام به بعضي از يارانش نوشتند:
در متعه زياده روي نكنيد.
وظيفه شما تنها برپايي سنت پيامبر است. و چنان نباشد که افراط در متعه شما را
از همسران خود بازدارد تا بر ما كه شما را به آن امر کرده ايم نفرين كرده و لعنت
بفرستند!!!.[و باعث كفر و ارتداد آنها گردد.]
در
اين روايت سخن از افراط است آن هم به حدي که انسان را از حقوق همسران دائم
باز دارد که مبادا همسراني سست ايمان باشند و امامشان را نفرين کنند!!! و
اين همان حرف مراجع است:
آيا در تعداد مجاز متعه عدد خاصي معتبر مي باشد؟
خير عدد خاصي معتبر نيست.ولي مکروه است متعه با استغناء از آن و
مستلزم شدن فساد و شناعت را
جالب اينکه خود اين روايت متعه را سنت پيامبر مي داند و تاکيد به انجام اين سنت مي کند:"بر شماست كه اقامه سنت
كنيد"!
اما
چرا بعضي همسران به قسمت اول اين روايت توجه نمي کنند که انجام اين سنت
مورد سفارش امام هست ـ ولو يکبار در زندگي ـ؟! و برعکس با نتيجه
گيري نادرست از قسمت دوم اين روايت متعه را بر شوهر خود حرام مي
دانند؟؟؟!!! و البته همينکه اين را از ايشان ميپرسي با مغالطه جالبي مي
گويند: حالا شما فقط همين يک سنت را بلديد! يا مي گويند: اينها همش بهانه
است و...
...