به نظرم اين داستان يه كمي پياز داغش زياد باشه

بله درست است كه بعضي از مسائل بايد محدود به همسر طرف باشد و مرد آنها را بايد با زن خود و زن آن را بايد با شوهر خود منحصرا مطرح نمايد. ولي امروزه ديگر 1400 سال پيش نيست كه تنها وظيفه زن نشستن در خانه و رسيدن به امور منزل و عوض كردن بچه باشد بلكه با توجه به تغيير جامعه و تغيير نقش زنها نقش زن در بيرون از محيط خانه و تعامل او با محيط اطراف بسيار مهم است. براي اين تعامل نيز ناگزير زن بايد توانايي ارتباط با افراد اطراف خود را داشته باشد به همين دليل بايد يك دختر بتواند با همكلاسيهاي خود صحبت كند و حق و حقوق خود را از آنها مطالبه و در برخي موارد حتي با آن وارد مناقشه و گاهي صحبت و لبخند بزند. اگر يكي دختر اين مهارت ها را نداشته باشد مسلما در جامعه با شرايط كنوني دوام نخواهد آورد. فرض كنيد بعد از مدتي از ازدواج شوهر دختر به دليلي فوت كند اگر دختر مزبور فاقد مهارتهاي ذكر شده باشد صد در صد توانايي گرداندن زندگي خود را به تنهايي نخواهد داشت. بله جلف بودن بد است ولي غير اجتماعي بودن و امل بودن از آن نيز بدتر است. يك فرد را نمي توان فقط از دور شناخت بلكه بايد با او صحبت و تعامل سازنده كرد. بسياري از ازدواج هايي كه به طلاق منجر شده به دليل عدم شناخت صحيح طرفين از يكديگر است كه صرفا طرف را در دانشكده يا محل كار مشاهده كرده و بعد 3 جلسه نشت و برخاست و بعد ازدواج. بهتر است يه سري به آمار طلاق بزنيد و ببينيد دلايل اين همه طلاق چيست.

به نظرم بخشي از اين داستان به دليل عدم آگاهي نويسنده از جامعه و مشكلات آن است. اگر انشاء سر كار رفتيد كمي اين ايده ال ها عوض خواهد شد. و با واقعيات روز جامعه آشنا خواهيد شد.

تقبل ا..