پيام گروهي به منتظران آقا بيا تاريک و سرد، مثل زمين، آسمان­مان اين­گونه شد به لطف شما داستان­مان دل­خوش به قص ه­هاي قديمي، نشسته­ايم تا از غبار سربرسد قهرمان­مان فريادها به ناله و نفرين بدل شدند فرسود در غبارِ غريبي فغان­مان تا آمديم از تو بگوييم، دوستان دادند گوش­هاي کري را نشان­مان حالا بدون اسم تو محصور مانده­است در چارچوب بسته­ي دنيا جهان­مان ما خود شکسته­ايم در اين آزمونِ تلخ ديگر بگو خدا نکند امتحان­مان اي بادهاي بي­جهت! اي بادهاي کور! بازيچه شد به دست شما بادبان­مان حالا شريک کسب شماييم و بي­دريغ آغشته با هزار دروغ است نان­مان با لقمه­هاي چرب شما بسته مي­شود تا وا به حرف تلخ نگردد دهان­مان اميد مهدي نژاد