شايد مقصودتون رو از طرح اين سوال درست متوجه نشدم براي همين اينطوري جواب دادم، حضرت فاطمه و حضرت زينب و همه زنان ، هر کدام را به اندازه ي خودشان دارند، چه عقل، چه احساس، چه وجدان، يا هر چيز ديگه اي. هر کس قلب پاکتري داشته باشه، وجدان بيدار تري داره، هر کس از نصب و تربيت خوبي برخوردار باشه، از عقل و شعور بالاتري برخور داره، و اين ربطي به زن و مرد بودن هم نداره، و اينکه ميگيد داشتن و عقل و احساس باهم منافاتي نداره، خوب اينکه از مسلماته! حرف من اينه که با کدومش بره جلو، مثلا من قاضي دادگاه هستم، زن و شوهري از هم جدا شدند، با توجه به شرايط، و حق و حقوقي که در اسلام اومده الان وظيفه ي من اينه سرپرستي فرزند رو به پدرش بسپرم، اما از طرفي وقتي به چهره مادر نگاه ميکنم از جدايي که از بچه اش با اين حکم ميدم مي بينم داره خرد و شکسته ميشه و چه شکست روحي به اون وارد ميشه، ولي اگر به پدر اين سرپرستي به عهده اش گذاشته نشه هيچ کدوم از اين حالت ها برايش به وجود نمياد، اگر من با چشم عقل نگاه کنم و تصميم بگيرم، البته در عين حالي که اجساس هر دو طرف رو کاملا درک ميکنم، سرپرستي رو به پدر ميدم، ولي اگر با احساسم اومدم جلو و دلم براي مادر بچه سوخت، سرپرستي رو به مادرش مي دم، اميدوارم متوجه شده باشيد ، درست مانند حضرت زينب با اينکه آدم با احساسي بودند، با عقل و شعورشون تدابيري انديشيدند که در اون زمان شايد از هيچ مردي بر نمي اومد، در عين حال ديديد که مصائب کربلا بي بي رو پير و شکسته کرد، درست مثل همون تنظيمي که خودتون بهش اشاره کرديد، بله تنظيم اون مهمه، در جايي احساس بايد پيش قدم بشه و درجاي ديگه عقل، ما بايد تنظيم کنيم که از کدومش استفاده کنيم درعين حال که از هر دو برخورداريم... اميدوارم جوابتون رو گرفته باشيد...