سلام ميداني که قصد کرده بودم اينجا نظر نگذارم چون حس ميکردم براي نويسندگان مهم نيست و ميدانم که نيست، الان هم که مينويسم براي خودم است و کمي براي تو همکار...
يادم هست روزي اين را به من گفتي و من حس کردم کمي پياز داغش را زياد ميکنيد اما بعد از اينکه کامنتهاي وب... را خواندم...
خودت ميداني چقدر ناراحت شدم مثل ديروز ظهر که ناراحت شدم حالا از اين حرف ها که بگذريم گلويم خشک شده است ناي حرف زدن نيست قبول دارم حرفهايت را که نه فقط شما وقتي که ماهم پاي ميگذاريم جايي بيسجي چرک ميشود کنيه اباء و اجداديمان...
اما گل پر...
بيا غر نزنيم...
کار کنيم...