بايد کتاب را بست، بايد بلند شد،در امتداد وقت قدم زد، گل را نگاه کرد، ابهام را شنيد.بايد دويد تا ته بودن، بايد به بوي خاک فنا رفت، بايد به ملتقاي درخت و خدا رسيد، بايد نشست نزديک انبساط، جايي ميان بيخودي و کشف.