به نظرم مي‌شه اين بحث رو از دو ديدگاه بررسي‌ش کرد. اولين نکته که خيلي نياز به تأمل هم داره، اين هست که «شرايط نسبتا مناسبي که دختران ما امروز دارند» واقعا چقدر مناسب هست؟! آيا اين شرايط، به لحاظ شرعي و فطري و اجتماعي، در حال نزديک شدن به همون شرايط ايده‌آل يک دختر هست يا نه؟اين که الان ما تا يه حدي از آزادي رو داريم که به واسطه‌ي اون مي‌تونيم درس بخونيم و توي جامعه فعال باشيم رو قبول دارم. اما اين فعاليت‌هاي ما، الان واقعا چقدر مطابق احکام اسلام، يا فطرت انساني هست؟ چقدر با روح ما زنان و کل جامعه سازگار هست؟ اين که يک دختر به اسم پرورش استعدادها و در لباس دانشجو، از خانواده‌ي خودش جدا بشه و متحمل سختي‌ها و مشقات غربت بشه چقدر مي‌تونه هماهنگ باشه با فطرتش؟ آيا همه‌ي رشته‌هاي دانشگاهي که براي دختراي ما موجود هست، با قواي جسمي و روحي يک زن، سازگار هست؟ آيا حضور زنان، در اين مشاغلي که الان حاضرند، با احکام اسلام، خلقت زن و نظام جامعه‌ي اسلامي، تطابق داره؟اين‌ها سؤالات اساسي‌اي هست که شايد مرور زمان بتونه پرده از مزايا و مضراتش برداره. لذا فکر مي‌کنم وقتي صحبت از آزادي نسبي دختران امروز به ميون مياد، بايد کمي محتاطانه‌تر ارزش‌گذاري بشه.خدمتي که اسلام به زن کرد، احدي نتونسته به زن بکنه. و شايد اگر نبود بدعت تعصبات بي‌جا که از زمان خليفه‌ي دوم رايج شد، زنان مسلمان هرگز به شيوه‌ي افراطي توي پستوهاي خانه محبوس نمي‌شدند. ولي باز هم اين به اين معنا نيست که آزادي کنوني در کشورمون، يک آزادي مطلوب و مشروع بوده باشه.ديدگاه دوم اين که، اگر کمي دقيق‌تر نگاه کنيم، جنبش فمينيسم هم خودش مرهون روح سرمايه‌داريه. اگر انقلاب صنعتي رخ نمي‌داد، اين مباحث برابري‌خواهانه هم مطرح نبود. پس اگر قراره خودمون رو مرهون کسي بدونيم، بايد خودمون رو مديون سرمايه‌داري بدونيم! هر چند شخصا عقيده دارم که روند زندگي اجتماعي، چه فمينيسمي متولد مي‌شد و چه نمي‌شد، به گونه‌اي بود که به روشنفکري و تفکر و هوش بالاي افراد منجر مي‌شد و يک سري تغييرات و اصلاحات رو منجر مي‌شد؛ چون فکر و انديشه، چيزي نيست که بشه افساري بهش زد و اون رو از حرکت انداخت. ضمن اينکه اون چيزي که فمينيسم دنبالش بود، با اون چيزي که ما به عنوان «آزادي زنان» ازش حرف مي‌زنيم، دو روح کاملا جدا دارند. کافيه که براي تشخيص بهتر راهي که بايد پيموده بشه، به هدف خلقت، وظايف زن و تکاليفش نگاه بشه.