بد نيست به هزار و چهار صد قبل سفري بنماييم. مي خواهم يکي از بزرگترين ياران و اصحاب پيامبر اکرم (صلي الله عليه واله وسلم) و حضرت علي (عليه السلام) را برايتان معرفي کنم.
او را به «سيف الاسلام» يعني شمشير برنده اسلام مي خواندند. هنگامي که حضرت رسول (صلي الله عليه وآله و سلم) وفات کردند او با حضرت علي عليه السلام بيعت کرد. وي در شب تدفين حضرت زهرا عليها السلام از معدود اصحاب حاضر در آن مراسم غايب از انظار بود.
هنگامي که حضرت علي عليه اسلام را براي بيعت با خليفه اول ريسمان برگردن به سوي مسجد مي کشيدند براي دفاع از امام شمشير کشيد و فرياد برآورد بر سر او ريختند و آنقدر او را کتک زدند و شمشير برنده ي او را به سنگ شکستند.
در شوراي شش نفره پس از وفت خليفه دوم، او راي به خلافت علي بن ابيطالب عليه السلام داد.
اما...
اکنون اگر مي خواهيد انذارهاي خداوند را بشناسيد بايد سراغ اياتي را بگيريد که بوي عذاب مي دهد، آياتي که در آن نهي شده است، آياتي که خداوند دوست ندارد، آياتي که «وَيل» در آن به کار رفته است.
اما بشارت هاي خدا را اگر مي خواهيد بيابيد بايد در قرآن به دنبال آياتيد باشيد که بوي بهشت، رضايت خدا، مغفرت، رحمت از آنها به مشام مي رسد.
