چند سال قبل از يکي از اساتيد مطرح و فقيد مسلمان ايراني در تحليل ازدواج موقت خواندم که ازدواج موقت براي زني است که نمي خواهد سرپرستي يک مرد را به تمام بپذيرد و يا مردي که نمي خواهد زير بار مسئوليت سرپرستي يک زن برود.
اين نگاه خيلي جالب است که ازدواج موقت را از روي فرصتهايي که مي تواند براي جامعه ايجاد کند مطالعه کنيم؟
راستي چرا چنين نگاهي به مسائل چنين مهمي در جامعه ايجاد نمي شود؟ چرا وقتي مردم قيمت پودر رخت شويي را تحليل مي کنند حق دارند اما وقتي ازدواج موقت را تحليل نمي کنند و بي هوا حرف مي زنند نمي گوييم کار ناحق کرده اند؟