زن يکبار نفقه مي‌گيرد هزاربار تقاص پس مي‌دهد.
نفقه مي‌گيرد پس بايد تمکين کند. بايد هر وقت مرد اراده مي‌کند با او بخوابد ولو روي شتر باشند!
مهريه دارد که يکبار مي‌گويند هديه است، جاي ديگر مي‌گويند اگر زن با مرد نخوابيده باشد فقط نيمي از مهريه را بعد از طلاق مي‌تواند بگيرد
حق طلاق ندارد مجبور است مهريه تعيين کند که با بخشيدن آن شايد بتواند طلاق خلعي بگيرد که قانونگذار ما لطف کرده آن را هم برايش شرط رضايت مرد گذاشته
صبح تا شب توي خانه جان مي‌کند و جاي آشپز و کلفت و معلم سرخانه و پرستار بچه و همه اينها کار مي‌کند، تازه بگذريم از خيل زنان پرستار و پزشک و وکيل و مهندس و ماما و معلم و کارگر. بگذريم از زنان قاليباف که نود و هشت درصد جمعيت قاليبافها هستند. بگذريم از زنان کوره هاي آجرپزي که در بدترين شرايط کار مي‌کنند و نصف مرد حقوق مي‌گيرند چون کارفرما مي‌گويد: مرد نان‌آور است نه زن! ولي آن‌ها مجبورند به اين نابرابري تن بدهند چون به آن پول نياز دارند. بگذريم از زنان کشاورز که کمرشان در شاليزارها و مزارع خم مي‌شود ولي حاصل کارشان متعلق به مرد است. بگذريم از اين‌که درآمد کار خانگي زنان بيشتر از چهل درصد توليد ناخالص ملي است. بگذريم از اين‌که مي‌گوييد زن مجور نيست (طبق نظر شرع) هيچ کاري در خانه انجام بدهد و حتا شير دادن به بچه وظيفه‌اش نيست، از آن طرف براي کار زنان هزارجور سنگ‌اندازي مي‌کنيد، مرد مي‌تواند مانع اشتغال زنش بشود، و دائم در گوش زنان مي‌خوانيد که وظيفه اصلي زن خانه‌داري و بچه‌داري و شوهرداري است!
چشم‌هايتان را باز کنيد خانم. تا کي مي‌خواهد توي دنياي فانتزي خودتان سير کنيد. چرا نمي فهميد قوانين براي زمان‌هاي مختلف، براي جوامع مختلف، فرهنگ‌هاي مختلف و حتا اقليم‌هاي مختلف به صورت متفاوتي عمل مي‌کند؟ تا کي مي‌خواهيد با استدلال‌هاي نصفه نيمه بي‌حقي زنان در اين مملکت را توجيه کنيد؟