مرگي شهادت است که انسان با توجه به خطرات احتمالي يا ظني يا يقيني فقط به خاطر هدفي مقدس و انساني و به تعبير قرآن کريم «في سبيل الله» از آن استقبال کند. شهادت دو رکن دارد: يکي اينکه در راه خدا و في سبيل الله باشد. هدف، مقدس باشد و انسان بخواهد جان خود را فداي هدف نمايد. ديگر اينکه آگاهانه صورت گرفته باشد. معمولا در مورد شهادت، جنايت هم هست. يعني عملي که از جهت انتسابش به مقتول، شهادت است و مقدس است، از جهت انتسابش به قاتل جنايت و پليدي است. شهادت، به حکم اينکه عملي آگاهانه و اختياري است و در راه هدفي مقدس است و از هر گونه انگيزه خود گرايانه منزه و مبرا است، تحسين انگيز و افتخار آميز است و عملي قهرمانانه تلقي مي شود. در ميان انواع مرگ و ميرها تنها اين نوع از مرگ است که از حيات و زندگي برتر و مقدستر و عظيمتر و فخيم تر است. از نظر اسلام، هر کس به مقام و درجه " شهادت " نائل آيد که اسلام با معيارهاي خاص خودش او را شهيد بشناسد، يعني واقعا در راه هدفهاي عالي اسلامي، به انگيزه برقراري ارزشهاي واقعي بشري کشته بشود به يکي از عاليترين و راقيترين درجات و مراتبي که يک انسان ممکن است در سير صعودي خود نائل شود نائل مي گردد. از نوع تعبير و برداشت قرآن درباره شهدا و از تعبيراتي که در احاديث و روايات اسلامي در اين زمينه وارد شده است مي توان منطق اسلام را شناخت و علت قداست يافتن اين کلمه را در عرف مسلمانان دريافت. شهادت از نظر اسلام از جنبه فردي، يعني براي شخص شهيد يک موفقيت است، بلکه بزرگترين موفقيت است، آرزو است، بلکه بزرگترين آرزو است. امام حسين فرمود: جدم به من فرموده است که تو درجه اي در نزد خدا داري که جز با شهادت به آن درجه نائل نخواهي شد. پس شهادت امام حسين براي خود او يک ارتقاء است و عاليترين حد تکامل است. اگر مرگ به صورت شهادت باشد، واقعا يک موفقيت است براي شهيد جشن و شادماني دارد. به همين جهت سيد بن طاووس مي گويد اگر نبود که دستور عزاداري به ما رسيده است، من روز شهادت ائمه را جشن مي گرفتم. اولياء الله در دو صورت، و در دو مورد است که از خواستن طول عمر صرف نظر مي کنند. يکي آنگاه که احساس کنند که وضعي دارند که ديگر هر چه بيشتر بمانند توفيق بيشتري در طاعت نمي يابند، بر عکس به جاي تکامل، تناقص مي يابند. امام سجاد عليه السلام مي فرمايد: «الهي و عمرني مادام عمري بذلة في طاعتک فاذا کان مرتعا للشيطان فاقبضني اليک» يعني خدايا مرا عمر عطا کن مادام که عمرم صرف اطاعت بشود، اگر بنا است زندگيم چراگاه شيطان گردد، مرا هر چه زودتر به سوي خود ببر. صورت دوم، شهادت است. اولياء الله مرگ به صورت شهادت را بلا شرط از خدا طلب مي کنند. زيرا شهادت هر دو خصلت را دارد، هم عمل و تکامل است، بلکه همانطور که حديث نبوي بيان ميدارد، هر عمل نيکي در نردبان تکامل، بالاتر هم دارد جز شهادت. و از طرف ديگر انتقال به جهان ديگر است که امري محبوب و مطلوب و مورد آرزوي اولياء الله است. در روايات اسلامي آمده است که چند گروه شهيد از دنيا ميروند:1 - از پيامبر گرامي (ص) نقل شده: "کسي که در طريق تحصيل علم از دنيا برود، شهيد مرده است". 2 - حضرت علي (ع) ميفرمايد: "کسي که در بستر از دنيا رود، اما معرفت حق پروردگار و معرفت واقعي پيامبر (ص) او و اهلبيتش (ع) را داشته باشد، شهيد از دنيا رفته است". 3 - در حديث ديگري از امام صادق (ع) ميخوانيم: "کسي که براي دفاع از مال خود در برابر مهاجمان ايستادگي کند و کشته شود، شهيد است". هم چنين کسان ديگري که در مسير حق کشته ميشوند يا ميميرند.از اين جا عظمت فرهنگ اسلامي و گسترش آن روشن ميشود.جواب را با حديثي از امام رضا (ع) به پايان ميبريم: او از پدرانش، از رسول خدا (ص) نقل ميکند:"نخستين کسي که داخل بهشت ميشود، شهيد است". / شهادت يعني شاهد حضور حق بودن با تمام وجود.شهادت يعني نفي ظلم و ناحق با بذل جان شريف.گواه گرفتن هستي بر امري ضد فطرت الهي.برائت از ظلم و تاييد حقانيت حق با فنا شدن در حقيقت هستي.شهادت يعني اوج اختيار انسان در معراج الي الله . / و در آخر شهادت يعني ايثار براي عشق.كساني كه عاشق نيستند معني اون رو هرگز درك نخواهند كرد