نمایش بانوان به بهانه لباس اسلامی
چندی پیش در تهران دومین دوره نمایش زنده لباسهای اسلامی بانوان برگزار شد . البته ما که به شخصه شاهد نبودیم اما دوربین های خبرنگاران شهادت دادند بر این نمایش . بانوانی از ایران زمین با پوشش هایی در طرح ها و رنگ های مختلف و استفاده از انواع آرایش صورت ، صحنه نمایش ، موسیقی متن و ... مدلهای جدیدی از لباس ( و به قول خودشان حجاب ) را در معرض نمایش گذاشتند.
اما آیا مشکل واقعی حجاب زنان ما این است که مدل خوبی از حجاب ندارند؟
آیا کسانی که به حجاب اعتقاد راسخ دارند منتظر نشسته اند تا حضرات برایشان مدل طراحی کنند؟
آیا آنان که به پوشش اسلامی معقتد نیستند با چنین نمایشی قلبهاشان به حقیقت حجاب ایمان می آورد ؟
آیا نمایشی مادی از رنگ و طرح ونور و موسیقی می تواند معنای معنوی حجاب را که همان دوری از تبرج و خودنمایی است نمایش دهد؟
مرز آراستگی و پیراستگی که همه به آن توصیه شده اند با ارائه مدلهای گوناگون و ترویج تنوع طلبی و تبرج و خود نمایی باید به درستی شناخته شود . آیا با برنامه هایی از این دست زنان را به این سمت سوق نمی دهیم که همراه با رعایت حجاب ظاهری خود نمایی کنند؟ به نظر می آید آنچه در موضوع زنان بیشتر اهمیت دارد این است که حساسیت ها و علایق آنها را به سمت مسائلی غیر از خودآرایی و تجمل گرایی معطوف کنیم .
چگونه می‌توان از خانمی که برای تهیه غذاهای متنوع یا خودآرایی ، یا تهیه وسایل تزیینی و تفننی، ساعت‌ها وقت می‌گذارد، انتظار داشت که فرصت و علاقه برای یادگیری و تحلیل موضوعات اساسی جامعه در سطح ملّی و بین‌الملل داشته و برای حضور در مشاغل تصمیم‌سازی، علاقه و اهتمام ورزد؟
زمانی که در اصل موضوع_ جایگاه زن در جامعه_ و در راه‌حل‌ها و برنامه‌های پیشنهادی، اختلافات فاحشی دیده می‌شود، معرفی انواع حجاب (آن هم عمدتاً برای کسانی که حجاب را پذیرفته‌اند) چه فواید اقتصادی یا فرهنگی می‌تواند داشته باشد و با تقریب چند درصد پذیرش عمومی روبه‌رو خواهد بود؟ مسائل زنان و خاصه مسئله حجاب را نمی توان به عنوان موضوعی جدا از دیگر مسائل در نظر گرفت . بلکه با نگاهی سیستمی به تاثیر وتاثر مسئله اقتصاد، فرهنگ، نظام خانواده، اشتغال زنان ،تحصیلات و ... می توان جایگاه و اولویت بررسی مسئله حجاب را واضح تر دید و برای جریان مصرف پوشش اسلامی زنان قبل از هر چیز به برنامه تولید و توزیع پوشش مناسب اهتمام ورزید .
تصاویری از نمایش پوشش اسلامی بانوان در خبرگزاری فارس ( این و این ) و مقاله ای در این باب
در گذشت آقای حسن نظری نویسنده وبلاگ یک امل مدرنیسم نشده همه را متاثر کرد . هر کس در حد بضاعتش مطلبی در وبلاگ نوشت و قرآنی قرائت کرد و نمازی خواند و لوگویی در وبلاگش گذاشت . من که در آن هنگام در آغاز ایام امتحانات بودم و با اینکه در وبلاگشان به خانواده و دوستانشان تسلیت گفتم اما حضور پر رنگی نداشتم .
امروز بعد از مدتها گذرم به دفتر توسعه وبلاگ دینی افتاد و از قضا مطلع شدم اهل بیت آقای نظری از تهران تشریف آوردند و جلسه ای با حضور مسئولین دفتر توسعه وتنی چند از وبلاگ نویسان برقرار است . ( مهندس فخری ، حاج آقا نجمی ، کلرجی من ، یک غلامعلی مجاهد ، مظاهر محمودی ، کشکول )
فضای سنگینی داشت جلسه . یادآوری خاطره بود و اشک و دلداری و ذکر مصیبت و ادامه راه و اهداف عالیه و ...
ولی عجب پدر و مادر صبوری داشتند که انشاالله خداوند بر صبرشان بیفزاید . وقتی پدرشان با آن روحیه قوی فرمودند گرچه عزیزی را از دست دادند اما زندگی کماکان در جریان است و با اشاره به ایام محرم و مصیبت از دست دادن علی اکبر و علی اصغر و ظلمهایی که به اهل بیت امام حسین (ع) شده بود داغ از دست دادن پسرشان را کوچک شمردند می شد اثرات ایمانی حقیقی را در وجود ایشان به وضوح دید . و مادرشان که به قول جناب کلرجی من مادرها رمانتیک نیستند فرمودند : هر امری واقعیتی دارد و حقیقتی . واقعیت ، درگذشت حسن آقا است اما حقیقت این است که تفکر ناشی از اسلام ناب محمدی که گوشه ای از جریانش را حسن در آن قرار گرفته بود از دست رفته است . و فرمودند که از دست دادن حسن آقا آزارم نمی دهد ، چیزی که شاید در آینده آزارم دهد این است که فکر حسن ، فکری که ناشی از جریانات بزرگتر است به فراموشی سپرده شود .
واقعا در مواجهه با چنین خانواده معتقد و قوی القلبی چه می توان گفت جز : ... ( جز؟!)
(یک نظر خواهی کوچک : اگر همه لوگوی دوستان را به هدف سریع تر بالا اومدن وبلاگ بردارم کسی ناراحت میشه؟)
کلمات کلیدی :
