فیلم های ریلی

افتتاح قطار قم-تهران برای ما، مسافران همیشگی این مسیر، اتفاق مبارکی در عرصه حمل و نقل ریلی بود. گرچه آن اوایل فروش اینترنتی بلیط میسر نبود، تنها یک نوبت رفت و برگشت در روز داشت و هر روز بیم آن داشتیم که از کمبود مسافر کل برنامه قطار لغو شود. اما شکر خدا تا امروز که بیشتر از یک سال از افتتاح قطار پردیس این مسیر می گذرد امورات ما را تا حدی گذرانده و دل شوره جاده و سرعت و سبقت را کمرنگ کرده.

در یکی از اولین سفرهایم با این قطار، حدود نیم ساعتی که از آغاز حرکت گذشت مانیتورهای نصب شده در سقف راهرو را روشن کردند و فیلمی که اسمش را خاطرم نیست شروع به پخش شد. فیلم بسیار کسل کننده ای بود که نیم ساعت بیشتر نتوانستم تحمل کنم؛ البته زمان بندی پخش فیلم هم با طول مسیر تناسب نداشت و قطار به مقصد رسید و فیلم به انتها خیر!

سفرهای بعد معمولا فیلم نمی گذاشتند. گذاشم به حساب امتناع انطباع کبیر در صغیر! و محدودیت زمانی. اما چند ماه پیش در یک عصر دلپذیر زمستانی که از تهران برمی گشتم یک فیلم جنگی مناسب -که اتفاقا چند روز قبلش هم از تلویزیون پخش شده بود- نمایش دادند. تعجب کردم از این حسن سلیقه؛ ولی متاسفانه برای شنیدن صدای فیلم هرکس باید از هدفون شخصی استفاده می کرد که همراه نداشتم.

این هم گذشت تا هفته پیش که در کمال ناباوری دیدم فیلم «فرشته ها با هم می آیند» پخش می شود. با صوت مناسب و تصویر واضح؛ که با وجود تکراری بودنش از سر به تماشا نشستم و لذت بردم. مسئولین قطار داشتند کم کم سطح انتظاراتم را بالا می بردند. حدسم این بود که در سفر بعدی شاهد آخرین فیلم های برگزیده جهان و برندگان اسکار و امثالهم خواهیم بود. برای خانواده از تعجبم در انتخاب فیلم که گفتم تازه روشن شد علت این کار چه بوده. ظاهرا در یکی از سفرها یک فیلم دسته چندم اتوبوسی با همان بازیگرهای همیشگی و فیلمنامه های آبکی پخش کرده بودند و چند نفر از مسافرین که روحانی هم بودند اعتراض کردند. البته اگر من هم در آن قطار حضور داشتم ساکت نمی نشستم. معمولا تیپ مسافران قم-تهران افراد ظاهرا فرهیخته گونه ای هستند که سفرهای کوتاه تحصیلی، زیارتی، کاری یا درمانی دارند و کمتر می بینید با چمدان های کمرشکن یا از سر تفریح و بیکاری عازم سفر شوند و همین جو را متفاوت کرده. با تطابق دادن زمان حوادث به نظر رسید که پخش فیلم مذکور آخرین واکنش مسئولین قطار برای رضایت مخاطبین بوده و در حین پخش هم کاملا مشخص بود که همگی جذب فیلم شده اند و با دقت تماشا می کنند.

این جریان فیلم های پخش شده در قطار قم-تهران برایم جالب شد. چون همیشه با فیلم های اتوبوسی مشکل داشتیم و انگار که رسم ناگفته ی سفر با اتوبوس باشد دیگر اعتراضی هم از کسی بلند نمی شود. اکثرا فیلم هایی در کمال لودگی و بی محتوایی که با هر طرز تفکر و عقیده ای هم که بخواهی تماشا کنی باز هم به ثانیه ای نمی ارزد. این روزها داشتم این پدیده ارتقای کیفیت فیلم های قطار را در ذهنم مرور می کردم و به جسارت آن روحانی احسنت می گفتم و تسری اش دادم به همه مسائل پیرامون خودمان که چه بسا موضوعاتی که اکثرا از آن رنج ببرند و اگر کسی زبان به انتقاد بگشاید مابقی همراهی می کنند؛ اما متاسفانه انگار که گرد رخوت و بی تفاوتی پاشیده اند روی جماعت.

این بی تفاوت نبودن و حد و حدودش را بعدا  بیشتر باید باز کنم. فقط این نکته را اضافه کنم دیروز در همین قطار تمام یک ساعت و خرده ی مسیر فیلمی را پخش کردند که مزایا و نکات آموزنده ی جالبی داشت که بماند و در مقابل عنوان اصلی فیلم کاملا در حاشیه قرار گرفته بود. پخش یک ساعته ی انیمیشن «پت و مت» تحولی نوین در عرصه پخش فیلم ریلی بود که تمام معادلات ذهنی ام را مخدوش کرد!!!

آخر نتوانستم فرمول رو به پیشرفت پخش فیلم ها را کشف کنم؛ اما همینکه انسان همواره در حال تلاش و بهبود شرایط باشد خودش یک گام به سمت موفقیت است. مگر نه؟

حادثه ی مبارک سال نو

تا امروز که هفتمین روز از آغاز سال نوی شمسی است آنقدر وقایع فرهنگی، سیاسی و حتی آب و هوایی اتفاق افتاده که اگر کسی این یک هفته را در سفر باشد و به دور از اخبار، انگار که چندین ماه از جریان حوادث عالم به دور بوده.

 در ابتدای سال خواستم از پیام نوروزی رهبر انقلاب، نامگذاری این سال و مخصوصا درباره حمایت از تولیدات داخلی که مدتی است دغدغه م شده بنویسم؛ ولی به علت ناپختگی مطلبم به وقت دیگری موکولش کردم که هنوز هم نیامده البته! خوشحالم که بالاخره توانستم برای انتخاب مدل گوشی جدید به تصمیم برسم و دیگر با خیال راحت از عمل به تکلیف دینی و ملی م کالای ایرانی تر! را برگزینم؛ و البته اگر قید عدم اسراف و دوری از مصرف زدگی را هم لحاظ کنم شاید چند ماه دیگر هم بتوانم از گوشی فعلی نیمه جانم بهره ببرم. تفصیلش باشد در مطالب آینده.

سیاست را گرچه به علت روحیات شخصی اغلب دوری می کنم؛ ولی وقتی سیاست تا در خانه ها می آید و بر سفره نان و فکر و خیالت هم تاثیر گذار است چه می شود کرد. مذاکرات فرسایشی هسته ای و خبری که از دیروز گویای تحولات و اتفاقاتی از جنس تیر و تفنگ در منطقه است، حمله عربستانی-آمریکایی به کشور یمن، بخش اعظم اخبار رسانه ها و دل نگرانی ما را به خود مشغول داشته. در حالی که زنان و کودکان بیگناه را از زیر آواره ها بیرون می کشند دبیر کل سازمان ملل دعوت به مذاکره کرده و تو شک می کنی که آیا اخبار همه جا همین رنگ است؟!

آسمان هم این روزها پس از سپری پاییز و زمستانی خشک در بهار دل انگیز می بارد، از این سامانه به آن سامانه. بارش های مدام و کاهش دمای هوا دوباره چتر و چکمه و بارانی را سر دست آورده. شکر خدا می کنی از طراوت هوا و سیرابی باغچه ها؛ اما چرا هیچ چیز سر جایش نیست؟ البته در کمال تعجب هنوز هستند کسانی که تمام رسم و رسومات نوروز را تماما بجا می آورند؛ از بدعت چهارشنبه سوری گرفته تا سبزه سبز کردن و انداختن سفره هفت سین و انواع آجیل و شیرینی عید و دید و بازدیدها که این آخری از بزرگترین محاسن نوروز است. ولی با این وجود من که دنیا را درهم و برهم می بینم. روح خاطره باز نوستالوژیک سازم دلش می خواهد بگوید کجاست آن صفای سابق و دلخوشی های قدیم؟ که نوروز را تبدیل به دو هفته -و بعضا سه هفته- مهمانی و سفر و بی خبری از دنیا می ساخت و فقط فکر چهاردهم بود که تلخ می داشت نوروز ما را.

اما سال به سالی که می گذرد - حالا یا در یک حرکت درونی فردی و یا جمعی و وابسته به دیگر افراد- از آن روند یکنواخت کسالت بار فاصله می گیریم و مگر جز این است که هر تولدی محتاج حادثه ای است؟

حادثه ی تولد سال جدید بر شما مبارک و خوش یمن. سالی که نکوست از طراوت باران های بهاری و پرحادثه است از تعدی های جهانی...