دلمان را خوش کرده ایم که در عصر ارتباطات زندگی می کنیم . از این ور آب با کسی آن ور آب می چتیم . دو سه ترم زبان هم چاشنی اش می کنیم و میگیم یه دوست خارجی داریم فلانه و الخ . تالار گفتمانی می رویم ، روابط اجتماعی ، روابط انفعالی ، روابط  انفجاری . واقعا چقدر به این گفت و شنودها میشه اطمینان کرد ؟ نه از اون لحاظ که بحثش مفصله ! از این لحاظی که مختصرا عرض میشه . چطور میشه یقین کرد با انسانها واقعا رابطه دارید . یعنی چیزی می گویند و شما جوابش را . یعنی دقیقا ارتباط دوطرفه است یا ما حداقل اینطور فکر می کنیم ؟!

خیر ... من میگم محدودند کسانی که واقعا رابطه دوطرفه دارند و دقیقا منظور طرف را فهمیدند . مثلا خود من وقتی وارد تالار گفتمان شدم ، موقع انتخاب آیدی پیش خودم گفتم : آدم ... منم یه آدم مثل بقیه آدمها . ولی شستمان خبردار نشده بود که باقی فکر کردند که فکر کردیم خیلی آدمیم ! ما عددی نبودیم که بخواهیم آدم باشیم . از این رو epsilon  شدیم . بی نهایت کوچک و صد البته سرنوشت ساز برای محاسبه حد و انتگرال . حالا مثبت یا منفی اش بماند . خدا داند و خودش . القصه،  بارمان کردند که رطب خورده منع رطب کی کند ؟!

گفتیم به اپسیلونگی مان در نمودار زندگی ادامه دهیم که خوردیم به نقطه عطف . تقعر منحنی رو به بالا شد . از آنجا که فقط یه اپسیلون بودیم مدتی طول کشید تا نقطه عطف را طی کنیم و اکنون در ادامه راهیم . اما آیا کسی این نقطه عطف را دید ؟ شاید گمان بردند یا دید که نقطه عطف را از توی کتاب تاریخ یافتم که مثلا فلان انقلاب نقطه عطفی در تاریخ بشریت بوده یا شعر امام (ره) : ای نقطه عطف ..../ برگیر ز دوست جام مستی ( حافظه بنده پوزش می طلبد از کم کاری !) اما نقطه عطف دقیقا یک نقطه بود گویا و مبهم .

خط به نقطه گفت / نقطه چیست ؟هیچ! / نه که مستقیم / نه که پیچ پیچ / نه تو راست عرض / نه تو راست طول / هیچ نیستی / جز فریب و گول / نقطه گفت به خط / رنج تو ز چیست / زانکه نقطه را / عرض و طول نیست / گرچه نیستم / پیچ پیچ و راست / پیکر تو نیز / جمع نقطه هاست .

حال که نقطه عطف را پشت سر گذاشته ایم جناب ما ! و روی نمودار صعودی اکید زندگی در تکاپوییم به مرحله دیگری میرسیم به نام «گل دختر»

ایست ! اپسیلون ، «گل دختر» نیست !! «گل دختر» شاید گلی باشد که دختر خوبیست یا شاید دختری که مثل گله . یا دختر گل فروش یا گل دختر فروش ! «گل دختر» میخواد روز به روز شکوفا تر بشه ، پژمردگی را ندیده و نمی بینه فقط آسمون را می بینه و به پیش میره . برای همین بعضی ها میگن سر به هواست !