این تابستان خیلی بی بخار بود . خیلی چیزهای کمی یاد گرفتم که معلوم نیست در کجای زندگی به کارم می آید . مثلا یاد گرفتم که قورباغه را باید اول خوب جوید بعد قورت داد ! یاد گرفتم که گروه خونی شما معرف شخصیت شماست . ( بنده هم دهنده بد بخت ) یاد گرفتم که وقتی شماره تلفنی را روی یک تکه روزنامه یا پشت جعبه دستمال کاغذی می نویسیم باید اسم طرف را هم فورا کنارش بنویسیم و آموزه های دیگر که حق چاپ برای ناشر محفوظ است .

سرچهای بی انتها را به قصد مطلب دندان گیری برای وبلاگ شروع کردم که ناگه یادم افتاد اصلا برای چه اینجا گل دختر شد . دوباره دردی کم کمک بزرگ قلبم را گرفت که تا کی می خواهیم وبلاگ را یک صفحه شخصی خصوصی بدانیم . روی سخن من با بچه های مذهبی هست . تا کی از حالات عرفانی و سیر و سلوکاتمان به قصد نعوذ بالله ریا ( زبونم لال ) بنویسیم . واقعا این چیزها هم نوشتن دارد ؟ آنکه را اسرار حق آموختند دوختند . اعتکاف می روی ؟نماز شب میخوانی؟ در مجلس عزاداری غش می کنی ؟ دلت برای امام زمانت تنگیده ؟ التماس دعا . دوستان عزیز شرمنده ولی من و او را سننه !

ورود برای عموم آزاد است . وبلاگ یک محیط اجتماعی است . همی گویم و گفته ام بارها که اینترنت هم احکام خودش را دارد که هر گاه مراجع تقلید آنلاین شدند حتما فتوایش را صادر میکنند اما عقل سلیم در این است که به کار گرفته شود .

اینجای قرآن را خوانده اید ؟ ادعوا ربکم تضرعا و خفیه و دون الجهر من القول باالغدو و الاصال و لا تکن من الغافلین . یعنی چه ؟ یعنی فقط تو نیستی که خدا داری . منم دارم او هم دارد ولی هیسسسسسسس . هر کی تو دلش .

بین خانمها بیشتر پیش میاد که وقتی صحبتهاشون داغ میشه دلشون نمیاد که از همه ذکر خاطره نکنن . ریز و درشت را تعریف می کنند و بعد متذکر می شوند غیبت نباشه ها ولی ....

غیبت هست . به حرف گربه سیاه که بارون نمیاد . ما هم داستانهای معراجمان را از اینجا به آنجا می گوییم و در دل گوییم ریا نباشه .

زنانه ها - وبلاگ گروهی چند زن اصلاح طلب - تریبون فمینیستی ایران - زنان ایران - سازمان رهایی زن - زنان فردا - دخترک و ... یعنی اینها دل ندارن ؟ ادعای اصلاحات دارند ولی بیشتر وقتشان به اصلاحات بر و روی هست وشاید بیشتر از اصلاحات اجتماعی درگیرش هستند ولی آرمان دارند و می دانند که آرمان به دنبالشان نمی آید آنان باید به دنبالش بدوند .

کمال - قرب الهی - فرج آقا امام زمان - برقراری حکومت عدل - آرمان - هدف

کو ؟ کدوم وبلاگ هست که واقعا برای هدفش کار کنه اونجور که اونها کار می کنند ؟ اینها هست که منو به فریاد می آره . بعد از مدتی وبلاگ نویسی اینقدر با نت صمیمی می شن یا می شیم که چهار دیواری اختیاری و می زنیم تو خط فردیات .

نه فقط وبلاگ . چه در دنیای مجازی چه حقیقی . چرا جهان اسلام نباید یک زن به قدرت رایس داشته باشه . چرا برای انتخاب مشاور رئیس جمهور در امور بانوان یک زن سیاستمدار دلسوز شناخته شده موجود نیست ؟ چرا زنانی که دم از آزادی زنان و احقاق حقوق می زنند اینقدر پرکار و فعال هستند آن وقت ما در جلسات روضه و ختم انعام با همان لحن همیشگی ثمانیه ازواج میخوانیم ؟

در سایت انتخاب زنان مطلبی خواندم از زنی که به خاطر انتخاب نشدن معین غمی بزرگ بر دلش نشسته بود . آه و وایش به هوا بود و جالب اینکه به فردایی روشن هم چشم دوخته بود . آخر فمینیست بود ولی این حساسیت اجتماعی اش را در دل ستودم و از فقدان چنان زنان فعالی در موضع خودم حسرت خوردم . ( میتوانید به این لینک مراجعه کنید و فقدان سایتهای فعال مذهبی زنان را به عینه ببینید )

خدای ما هم خوب گفته که : هم للکفر یومئذ اقرب منهم للایمان