خوش به حال کفترا

به نام خدا
خش خش. تق تق. دام دام...( سرو صدایی از پاگرد پشت بوم میومد)
شاید همسرم از بیرون اومده. «آقا شمایی؟»
خش خش...
پاگرد پشت بوممون راه ورود گربه نداره. رفتم ببینم صدای چیه. یکی دوتا پله به پاگرد مونده بود که دو تا کبوتر پرواز کردن و از پنجره بالای پله ها رفتن بیرون. یکم جلوتر روی کارتن ها چندتیکه چوب پیدا بود. فهمیدم که کبوترا میخوان اونجا یه آشیونه بسازن. یه جا مخفی شدم که منو نبینن. چند لحظه بعد پیداشون شد در حالیکه به نوک هرکدومشون چند چوب نازک بود. چه ساده و صمیمی با مشارکت همدیگه دارن لونه شون رو درست میکنن؛ جایی رو که میخوان تخم بذارن و با گرمای عشقشون تبدیل به جوجه اش کنن و...
ای کاش مردم ما هم این سادگی رو موقع ازدواج داشتن و به جای اینکه انقدر به حاشیه بپردازن به فکر اصل قضیه بودن. اگه هر دختر و پسری تمام فکر و دغدغه اش گرم کردن کانون خانواده و محبت به همسرش بود چه خانواده های ایده آلی به وجود میومد ولی متاسفانه انقدر به فکر مراسم و خرج و حواشی قضیه هستن که اصل مطلب رو فراموش میکنن. چه اختلافات و کدورتهایی که در حین مراسم و مقدمات عروسی پیش نمیاد؟!
خرج های اضافی! تجملات! اسراف! که چی؟ چشم مردم رو پرکنن!
به نظر من اگه این مراسمهای بی دلیل و تجملات اضافی رو کنار بذاریم خیلی از جوونها میتونن ازدواج کنن. بله برون، نامزدی، جشن عقد، جهاز برون، حنا بندون، پاتختی
گلهای پرهزینه( دسته گل گرون قیمت عروس،سبد گلهای اضافه، تزئینات پرهزینه ماشین عروس و...)، فیلم برداری و عکاسی گرون( آتلیه، باغ، تابلوی عروس و داماد داخل سالن و...)، رقص نور، کارتهای دعوت پرهزینه، نور افشانی(فشفشه و ترقه و...) ماشین عروس مدل بالا، سفره عقد آنچنانی، سرویس طلای سنگین، لباس عروس گرون، هزینه آرایش بالا و...
ایراد ما ایرانی ها تو هرچیزی پرداختن به حاشیه ست تا به متن. تو ازدواج هم همینطوره.
زیاد هم به پروپای مسئولین نپیچیم. گاهی فکر میکنم هرچقدر هم که وام ازدواج بالا بره مردم ما بازم به حواشی اضافه میکنن و خرج بیشتری میتراشن. خرج هایی که نه عقل تائیدشون میکنه نه شرع. هرسال هم نسبت به سال قبل به تجملاتش اضافه میشه. این جور بریز بپاش ها مال کشورهای جهان سومه وگرنه تو کشورهای پیشرفته اصلا از این خبرها نیست. یه مهمونی ساده میدن والسلام!
اگه واقعا به فکر کم کردن آمار مجردها و بالا بردن آمار ازدواج هستیم باید فرهنگمون رو درست کنیم و از خرشیطون پایین بیایم. انقدر چشم و هم چشمی نکنیم.« وا؟! چطور برای دختر خالم طلای یه میلیونی خریدن اون وقت من سبک تر بردارم؟ مگه چیم از اون کمتره؟! همین خواهر شوهرم لباس عروسیش رو از جردن خریده اون وقت شما میگین من از نازی آباد بخرم؟ مگه ازدواج چندممه؟! چطور سالن عروسی دوستم که دیپلمه بالای شهر بود اون وقت من که لیسانس دارم عروسیم رو مرکز شهر بگیرم؟!»
واقعا من نمیدونم چخ جوری رومون میشه اسممون رو بذاریم مسلمون؟ کدوم کارمون طبق اسلامه؟ اون از معیارهای انتخاب همسرمون( پول و مدرک و قیافه و...)اینم از عروسی گرفتنمون. مشخصه که چرا آمار طلاق روز به روز زیاد میشه.
رهبر عزیزمون تو سفر اخیری که به شیراز داشتن تو فرمایشاتشون مثل همیشه خوب به نشونه زدن که کار ما از تجمل گرایی گذشته، این اصراف ها و ریخت و پاشها و خرج های اضافی «تجمل پرستیه».
حضرت زهرا سلام الله علیها باید الگوی ما باشه. کسی که در سادگی تمام زندگی کرد با اینکه پدرشون حاکم بود و همسرشون هم از نظر مقام حکومتی رتبه دوم رو داشت. عروسی شون و جهیزیه شون در نهایت سادگی بود. اون دختر جوون هیچ به دنیا دلبستگی نداشت تا حدی که شب عروسی دقایقی قبل از مراسم و ورودش به خونه داماد، لباس تنش، لباس عروسیش رو به فقیر داد. خداییش ما هم میتونیم همچین کاری بکنیم؟!
نمیتونیم. چرا؟ چون مثل پرنده آزاد نیستیم و با تجملات و رسم و رسومات بی دلیل، دور خودمون قفس محکمی ساختیم. خوش به حال کبوترا!

این الفاطمیون؟

ساده زیستی امیرالمومنین