وقتی ته دلت می لرزد
کوچک تر که بودم هر چی بزرگترم بهم میگفت قبول میکردم، به خودم می گفتم تجربه اش بیشتره ، حتی تو مسائل اعتقادی، اینکه چرا آدم روزه بگیره، چرا حجاب داشته باشه، چرا کار بد نکنه، چرا حکم خدا اینجا اینطوریه... از جوابی هم که می گرفتم قانع می شدم و قبول میکردم.
ولی از وقتی اومدم توی این فضای بی چفت و بست با این حجم عظیم شبهات و حملاتی که میشه، کمی عقایدم متزلزل شد، البته نه اینکه بزنم زیر همه چیز، منظورم اینه که دیگه اون گوش شنوا رو ندارم، و تا چیزی رو تهش رو در نیارم قبول نمیکنم.
این قضیه شهادت زن ها هم از این ماجراها مستثنی نبود، میدونم خدا چیزی رو بدون حکمت نمیزاره ولی آخه برای چی شهادت دو زن رو معادل یک مرد قرار دادن و بعضی جاها اصلا شهادت ما رو قبول ندارن. جواب هم که میخوایی بهمون میگن روح زن لطیفه، آخه یکی نیست بگه چه ربطی داره آخه!
رفتم پیش پدرم و ازش توضیح خواستم که اینطور جوابم رو داد:
" ازت یه سئوال می پرسم، تو فکر می کنی اینکه خدا بعضی جاها گفته شهادت زن ها قبول نیست فکر میکنی حقی از توی ضایع شده؟" گفتم آره، چرا که نه!
گفت:" خب، اشتباه می کنی، چون اصلا این حق نیست، این یک تکلیفه، یعنی اگر تو جایی چیزی رو دیدی بر تو لازم نیست که بروی و شهادت بدی، ولی برای مردها چرا، برای اونها لازمه که برن و شهادت بدن، پس تازه خدا یک تکلیفی رو از دوش شما برداشته نه اینکه حقی رو از شما سلب کرده باشه. اینم فقط بخاطر اینکه خدا خواسته شما رو از نابسامانی ها و نابهنجاری های جامعه دور نگه داره."
خب این درست، ولی فکر نمی کنی این طوری یه خورده ارزش زن پایین تر اومده باشه؟!
پدرم خنده ای کرد و گفت:" ببینم اگر جایی یک قتلی و یا خطایی صورت بگیره، بعد دو تا شاهد بر این کار باشه، یکی از این شاهدها حضرت علی علیه السلام و دیگری یک فرد عادی از جامعه، آیا به این معنی که ارزش حضرت علی بااین فرد یکیه؟! مسلما نه! اگر ملاک شهادت دادن ارزش انسان باشه که حضرت علی معادل چندین چند انسان کفایت می کنه! پس این قضیه ربطی به ارزش و مقام زن نداره.
در ضمن، بعضی جاها اصلا شهادت مردها را قبول نمی کنند، بعضی جاها شهادتشان یکسان و برخی جاها نصف، تازه اونجایی که شهادت زن قبول نیست ، زن به عنوان شاهد می تونه در دادگاه حاضر بشه و اگر برای قاضی علم حاصل شد می تونه این خانم شهادت هم بده.
به پدرم گفتم: پس این قضیه روحیه لطیف زن و احساسات چه ربطی به شهادت زن ها داره که تا این سوال رو می پرسیم این دلیل رو برامون میارن؟! این رو چه طوری حل میکنی؟
پدرم نگاه معنا داری به من کرد و گفت:
خودت هم قبول داری که خانم ها احساساتی تر از مردان هستند و روحشان لطیف تر، انسان ها در شرایط حاد احساسی اگر اتفاقی بیافتد جزییات امر یادشون میره و فقط کلیات رو توی ذهنشون دارن، هر چه شخص بیشتر تحت تاثیر احساساتش قرار بگیره به همان نسبت هم کمتر اتفاق ها و حوادث رو به خاطرش می سپره و دقت کمتری در نقل کردنش داره، این از لحاظ روانشناسی و پزشکی هم ثابت شده ، بنابر این اینکه دو زن رو به عنوان شاهد می گیرن برای صحت و دقت در شهادت دادن ست و لا غیر.
بعد قرآن رو جلویم باز کرد و انگشتش را گذاشت انتهای آیه 282 سوره بقره که نوشته بود :" دو شاهد از مردان به شهادت بگیرید پس اگر دو مرد موجود نبود، یک مرد و دو زن از شاهدانی که رضایت می دهید، تا اگر یکی از زنان فراموش کرد به دیگری به او یادآوری کند... "
ولی از وقتی اومدم توی این فضای بی چفت و بست با این حجم عظیم شبهات و حملاتی که میشه، کمی عقایدم متزلزل شد، البته نه اینکه بزنم زیر همه چیز، منظورم اینه که دیگه اون گوش شنوا رو ندارم، و تا چیزی رو تهش رو در نیارم قبول نمیکنم.
این قضیه شهادت زن ها هم از این ماجراها مستثنی نبود، میدونم خدا چیزی رو بدون حکمت نمیزاره ولی آخه برای چی شهادت دو زن رو معادل یک مرد قرار دادن و بعضی جاها اصلا شهادت ما رو قبول ندارن. جواب هم که میخوایی بهمون میگن روح زن لطیفه، آخه یکی نیست بگه چه ربطی داره آخه!
رفتم پیش پدرم و ازش توضیح خواستم که اینطور جوابم رو داد:
" ازت یه سئوال می پرسم، تو فکر می کنی اینکه خدا بعضی جاها گفته شهادت زن ها قبول نیست فکر میکنی حقی از توی ضایع شده؟" گفتم آره، چرا که نه!
گفت:" خب، اشتباه می کنی، چون اصلا این حق نیست، این یک تکلیفه، یعنی اگر تو جایی چیزی رو دیدی بر تو لازم نیست که بروی و شهادت بدی، ولی برای مردها چرا، برای اونها لازمه که برن و شهادت بدن، پس تازه خدا یک تکلیفی رو از دوش شما برداشته نه اینکه حقی رو از شما سلب کرده باشه. اینم فقط بخاطر اینکه خدا خواسته شما رو از نابسامانی ها و نابهنجاری های جامعه دور نگه داره."
خب این درست، ولی فکر نمی کنی این طوری یه خورده ارزش زن پایین تر اومده باشه؟!
پدرم خنده ای کرد و گفت:" ببینم اگر جایی یک قتلی و یا خطایی صورت بگیره، بعد دو تا شاهد بر این کار باشه، یکی از این شاهدها حضرت علی علیه السلام و دیگری یک فرد عادی از جامعه، آیا به این معنی که ارزش حضرت علی بااین فرد یکیه؟! مسلما نه! اگر ملاک شهادت دادن ارزش انسان باشه که حضرت علی معادل چندین چند انسان کفایت می کنه! پس این قضیه ربطی به ارزش و مقام زن نداره.
در ضمن، بعضی جاها اصلا شهادت مردها را قبول نمی کنند، بعضی جاها شهادتشان یکسان و برخی جاها نصف، تازه اونجایی که شهادت زن قبول نیست ، زن به عنوان شاهد می تونه در دادگاه حاضر بشه و اگر برای قاضی علم حاصل شد می تونه این خانم شهادت هم بده.
به پدرم گفتم: پس این قضیه روحیه لطیف زن و احساسات چه ربطی به شهادت زن ها داره که تا این سوال رو می پرسیم این دلیل رو برامون میارن؟! این رو چه طوری حل میکنی؟
پدرم نگاه معنا داری به من کرد و گفت:
خودت هم قبول داری که خانم ها احساساتی تر از مردان هستند و روحشان لطیف تر، انسان ها در شرایط حاد احساسی اگر اتفاقی بیافتد جزییات امر یادشون میره و فقط کلیات رو توی ذهنشون دارن، هر چه شخص بیشتر تحت تاثیر احساساتش قرار بگیره به همان نسبت هم کمتر اتفاق ها و حوادث رو به خاطرش می سپره و دقت کمتری در نقل کردنش داره، این از لحاظ روانشناسی و پزشکی هم ثابت شده ، بنابر این اینکه دو زن رو به عنوان شاهد می گیرن برای صحت و دقت در شهادت دادن ست و لا غیر.
بعد قرآن رو جلویم باز کرد و انگشتش را گذاشت انتهای آیه 282 سوره بقره که نوشته بود :" دو شاهد از مردان به شهادت بگیرید پس اگر دو مرد موجود نبود، یک مرد و دو زن از شاهدانی که رضایت می دهید، تا اگر یکی از زنان فراموش کرد به دیگری به او یادآوری کند... "
کلمات کلیدی :
