با اینکه یک عاشورا داشتیم ولی احتمالا شما هم در دهه محرم به هر مجلسی که رفتید یک بار ماجراهایش روشنیدید . بسته شدن آب به روی کاروان ، شهادت یاران امام ، حضرت ابالفضل وامام حسین ( ع) ، شیون و زاری زن ها و کودکان کاروان ، کشیدن گوشواره از گوش دختران ... و شب آخر مجالس هم که شام غریبان هست و دلی از عزا در می آریم!

هر چه از زینب شنیدیم و در تعزیه ها دیدیم عشق به امام حسین و نگهداری از کودکان بود و این نبود!

حالا بشنوید بقیه ماوقع را ...

* * * * * * * * * * * * *  *

کاروان وارد  کوفه شد . یکی از حاضران روایت کرده که وقتی علی بن حسین را با زنان از کزبلا آوردند دیدم که همه مردم اهل کوفه گریه و زاری می کنند .

امام سجاد ( ع) که از بیماری ناتوان بودند با صدای آهسته ای گفتند :« اینها بر ما گریه میکنن! پس چه کسی ما رو کشته است؟»

سپس حضرت زینب (ع) به مردم اشاره کردند که ساکت باشید و همه  ساکت شدند .

صحبت هاش رو با ستایش خدا و درود به رسول خدا آغاز کرد و گفت :

« ای مردم کوفه . ای گروه نیرنگ و کلک و ای بی غیرت ها . اشک چشماتون خشک نشه ، ناله هاتون آروم نگیره ! شما مثل زنی هستید که تار و پودش را بعد از اینکه محکم تافته رشته رشته کنه و از هم جدا کنه . شما قسم هاتون رو دست آویز فساد کردید . جز لاف زدن و دشمنی و دروغ چی دارید ؟ مثل کنیزک ها چاپلوسی کردن و مثل دشمن ها سخن چینی کردن و مثل سبزه ای که روی فضولات حیوانی سبز می شه یا مثل گچی که روی قبر ها رو با هاش آرایش می دن ، ظاهری زیبا و باطنی گندیده دارین .

برای خودتون بد توشه ای از پیش فرستادید که خدا را بر شما به خشم آورده و عذاب جاودان رو به اسم خودتون کردین . آیا گریه می کنین؟ آری ، گریه کنید  که شایسته گریستن هستید . زیاد گریه کنید و کم بخندید که عار اون شما رو گرفت و ننگش بر شما آمد . ننگی که هرگز نمی تونید پاکش کنید .

چگونه می تونید این ننگ را از خودتون پاک کنید که فرزند خاتم انبیا و سید جوانان اهل بهشت را کشتید . کسی که موقع جنگ سنگ شما و پشت و پناه حزب و دسته شما بود و موقع صلح موجب آرامش دل شما و مرحم گذار زخم شما و موقع سختی ها پناهگاه شما و موقع جنگ ها و ستیز ها مرجع شما بود . آن چیزی که برای خودتون پیش فرستادید بد است و آن بار گناهی که بر دوشتون گرفتید برای روز قیامت بد است . نابودی بر شما باد  نابودی!  و سرنگونی بر شما باد  سرنگونی ! تلاش شما به نا امیدی انجامید و دست های شما برای همیشه بریده شد و کالا هاتون حتی توی این دنیا ضرر کرد . خشم خدا رو برای خودتون خریدید و خواری و بیچارگی تون حتمی شد .

آیا می دونید که چه جگری از رسول خدا شکافته اید و چه پیمانی رو شکستید . چگونه پردگیان حرم رو از پرده بیرون کشیدید و چه حرمتی از اون دریدید و چه خونی ریختید؟ کار بسیار شگفت انگیزی کردین که نزدیک هست از هول اون آسمونها از هم بپاشه و زمین بشکافه و کوه ها متلاشی بشه . مصیبت سخت و بزرگ و بد و کج و پیچیده و شومی هست که راه چاره نداره  و در بزرگی و عظمت مثل در هم فشردگی زمین و آسمون هست .

آیا تعجب می کنید اگه تو این مصیبت جان خراش از چشم آسمون خون بباره؟! هیچ مجازاتی خوارکننده تر از مجازات آخرت برای شما  نیست . و آنها ( سردمداران حکومت اموی ) دیگه از هیچ طرفی بهشون کمکی نمیشه . این مهلت شما رو مغرور نکنه و خداوند بزرگ از شتاب زدگی در کارها پاک و منزه هست و از پایمال شدن خون نمی ترسه و او در کمین ما و شما هست . »

سپس زینب اشعاری خوند که مضمونش این هست :

« چه خواهید گفت هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و آله با شما بگوید: این چه کاری بود که شما کردید در حالی که آخرین امت هستید. خانواده و فرزندان و عزیزان من، برخی اسیرند و برخی آغشته به خون. پاداش من که نیک خواه شما بودم این نبود که با خویشان من بعد از من بدی کنید. من می ترسم عذابی بر شما نازل شود همانند آن عذاب که قوم ارم را هلاک کرد »

سپس حضرت زینب از مردم رو برگرداند . همه مردم حیران شده بودند و دست به دندان می گزیدند .

پیرمردی که کنار من ایستاده بود و ریشش از اشک خیس شده بود دستشو به آسمون برد و گفت :

« پدر و مادرم به فدای اینها که سالخوردگانشان بهترین سالخوردگان و خردسالانشان بهترین خرد سالان و زنان آنها بهترین زنان و والا تر و بهتر از همه هستند »

... امام سجاد (ع) رو به زینب فرمودند :

« ای عمه خاموش باش . بازمانده ها باید از رفته ها درس بگیرند و تو الحمد لله نخوانده دانا هستی و نیاموخته خردمنی و گریه و ناله رفتگان رو بر نمی گردونه . »

ادامه دارد ...

محتوای متن رو از سایتهای تبیان و رشد و ... پیدا کردم ولی به قلم خودم نوشتمش . اگه کسی به نظرش میرسه که باعث خدشه دار شدن اصل مطلب شده حتما بهم تذکر بده . منتظر قسمت های بعدی هم باشید .

سخنان کوبنده زینب در مجلس ابن زیاد ، مجلس یزید و پس از بازگشت به مدینه .