۱- مرحوم مقرم

حضرت زینب دختر امیر المومنین (ع) در خطبه اش وقتی که اشاره به سکوت کرد ، خباثت و دنائت و پستی ابن زیاد را برای مردم بیان کرد و آن جمعیت متراکم را منقلب نمود .

۲- شیخ جعفر نقدی

بدان که فصاحت علوی و بلاغت مرتضوی از حضرت علی (ع) به دخترش به ارث رسیده و اعراب که اهل فصاحت و بلاغتند به این مطلب گواهی می دهند که زینب کبری در سخنرانی همچون پدرش علی (ع) بوده است .

۳- اسد حیدر

زینب (س) یزید را به گونه ای مورد خطاب قرار داد که وی را از آن تسلط و قدرت ظاهری پایین آورده و گویی بنده ای گنهکار در دست بانویی بزرگوار است و وی او را نکوهش و ملامت می کند .

۴- علامه مامقانی

کسی که در خطبه های زینب بنگرد می فهمد که فصاحت و بلاغت او به حدی است که گویا از زبان علی (ع) سخن می گوید .

۵- ابو نصر لبنانی

حجت و قوتی که از زینب در واقعه کربلا و پس از آن دیده شد ، جرأت و بلاغتی که از او به چشم خورد به میزان و درجه ای است که حتی بدان مثال زده می شود . از دیگر اسرای اهل بیت بیشتر از زینب جرأت و فصاحت و بلاغت دیده نشد .

۶- فریشلر ( نویسنده غربی )

ایراد آن نطق در کوفه ثابت می کند که آن همه مصایب و  سختی ها نتوانسته بود روحیه آن زن را متزلزل کند ،‌در صورتی که این خطر وجود داشت که در همان حال سخنرانی او را به قتل برسانند .

۷- ابن حجر عسقلانی

او مجسمه شجاعت و شهامت بود ، روحی قوی و همتی بلند داشت ،‌او دارای قدرت روحی عظیم ، منطقی پایدار ، قوت بیانی فوق العاده ،‌دلیل و برهانی قاطع بود که حیرت مورخان را برانگیخته است .

منبع : کتاب زینب کبری (س) عقیله بنی هاشم / حسن الهی (بوته کار )