پلکان زینبیه

8 فروردین 1385

 شب رحلت پیامبر اعظم ( ص ) است و رسانه ها رنگ عزا گرفته اما من هنوز عزادار آن خواهری هستم که پرپر شدن برادرش را از بالای تلی دید ، بر سر و صورت زد و زار گریست .

تل زینبیه که دیگر به پلکان زینبیه مناسبتر است در نزدیکی حرم مطهر حضرت سید الشهدا ( ع ) واقع است . تقریبا به عرض یک خیابان فاصله دارند . پس از تفتیش و تحویل کفشها از حدود بیست پله بالا می روی . جایی شبیه مسجد ساخته اند و ضریح کوچکی که همه به آن تبرک می جویند . اما اینکه آیا اینجا دقیقا همانجاست که زینب ( س) ایستاده بود الله اعلم . زیارت حضرت زینب ( س) و دو رکعت نماز میخوانند . و راهی اماکن متبرکه دیگر کربلا می شوند . فراوان است . مقام حضرت علی اکبر ، حضرت علی اصغر ، خیمه گاه ، مقام امام صادق ( ع) ، مقام امام زمان ( عج ) ، علقمه ، کف العباس و ...

حرم مطهر امام حسین ( ع ) و حضرت اباالفضل العباس ( ع )

نجف اشرف هم که خود شرافتی عظیم دارد .

از جانب همه دوستان مجازی و حقیقی نائب الزیاره بودیم . سفرنامه ای نوشتم که عندنا محفوظ . خواستم چکیده این سفر را در یک پست کوتاه و البته متناسب با مطالب قبلی بنویسم که برجستگی تل چشمم را گرفت .

جایی که زینب ( س) داغدار حسینش شد . زینب بی برادر شد . با قلبی مالامال اندوه به اسارتش بردند و در کوفه مردمان آن سرزمین را نفرین کرد که اشک چشمهاتان خشک نشه و ناله هاتان آروم نگیره .

و من به چشم خود اهالی عراق را دیدم که چطور در آلودگی و فقر دست و پا می زدند و زیر بار ذلت نای فریاد الموت لآمریکا را نداشتند و روی آرامش را ندیده بودند .

برخی می گفتند بسی جرأت داشتید که در این وضعیت آشفته عراق عازم کربلا شدید و بعضی زیر لب دعایی کردند که انشاالله اوضاع آرامتر شود تا ما هم زیارت کنیم قبر حسینمان را .

اما شما به یاد سخنان زینب ( س) باشید و آرامش دست نیافتنی آن زمین و ...

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله