نام مادرش سکینه بود

ویژه این روزها

نام مادر سکینه بود. نبوغ مثال زدنی ای داشت. هر چه در زندگی شنیده و خوانده بود در حافظه داشت. گاهی که استاد منبر می رفت و شعری می خواند، مادر دنباله شعر را می خواند و نام شاعرش را می گفت.

نیروی بیان و نطق مادر خیلی قوی و زیبا بود. اگر در مجلسی می نشست که پانصد زن بودند، تنها او سخنگو بود. استاد می گفت: من چهل سال است با مادر سرو کار دارم، اما الان هم که صحبت می کند جملات بکر و ضرب المثل هایی از او می شنوم که برایم تازگی دارد.

مادر خیلی شجاع و قوی بود. یک بار دو دست مرا وقتی پانزده ساله بودم گرفت؛ هر قدر سعی کردم که دستهایم را آزاد کنم نتوانستم.

طب سنتی را هم مطالعه کرده بود. تمام کتاب «تحفه حکیم مومن» را حفظ بود و برای خانم ها طبابت می کرد. از بیماران پولی نمی گرفت و هزینه ها را خودش می داد.

مادر اشتیاق زیادی به رسیدگی به مستضعفان داشت. اگر چیزی به دستش می رسید به مستمندان می داد.

استاد در وصف مادر می گفت: اگر بگویم در دنیا مثل مادرم سه نفر بیشتر نیست، دروغ نگفته ام.

استاد شهید حافظه عالی، استعداد فوق العاده، توانایی نطق و خطابه و نیز رسیدگی به مستضعفان را از مادر ارث برده بود.(1)

پی نوشت:
(1) به نقل از آقای محمدتقی مطهری، برادر استاد (با تصرف و تخلیص)
از کتاب پاره ای از خورشید، گردآوری شده توسط حمید رضا سید ناصری و امیر رضا ستوده، مؤسسه نشر و تحقیقات ذکر