حادثه ی مبارک سال نو

تا امروز که هفتمین روز از آغاز سال نوی شمسی است آنقدر وقایع فرهنگی، سیاسی و حتی آب و هوایی اتفاق افتاده که اگر کسی این یک هفته را در سفر باشد و به دور از اخبار، انگار که چندین ماه از جریان حوادث عالم به دور بوده.

 در ابتدای سال خواستم از پیام نوروزی رهبر انقلاب، نامگذاری این سال و مخصوصا درباره حمایت از تولیدات داخلی که مدتی است دغدغه م شده بنویسم؛ ولی به علت ناپختگی مطلبم به وقت دیگری موکولش کردم که هنوز هم نیامده البته! خوشحالم که بالاخره توانستم برای انتخاب مدل گوشی جدید به تصمیم برسم و دیگر با خیال راحت از عمل به تکلیف دینی و ملی م کالای ایرانی تر! را برگزینم؛ و البته اگر قید عدم اسراف و دوری از مصرف زدگی را هم لحاظ کنم شاید چند ماه دیگر هم بتوانم از گوشی فعلی نیمه جانم بهره ببرم. تفصیلش باشد در مطالب آینده.

سیاست را گرچه به علت روحیات شخصی اغلب دوری می کنم؛ ولی وقتی سیاست تا در خانه ها می آید و بر سفره نان و فکر و خیالت هم تاثیر گذار است چه می شود کرد. مذاکرات فرسایشی هسته ای و خبری که از دیروز گویای تحولات و اتفاقاتی از جنس تیر و تفنگ در منطقه است، حمله عربستانی-آمریکایی به کشور یمن، بخش اعظم اخبار رسانه ها و دل نگرانی ما را به خود مشغول داشته. در حالی که زنان و کودکان بیگناه را از زیر آواره ها بیرون می کشند دبیر کل سازمان ملل دعوت به مذاکره کرده و تو شک می کنی که آیا اخبار همه جا همین رنگ است؟!

آسمان هم این روزها پس از سپری پاییز و زمستانی خشک در بهار دل انگیز می بارد، از این سامانه به آن سامانه. بارش های مدام و کاهش دمای هوا دوباره چتر و چکمه و بارانی را سر دست آورده. شکر خدا می کنی از طراوت هوا و سیرابی باغچه ها؛ اما چرا هیچ چیز سر جایش نیست؟ البته در کمال تعجب هنوز هستند کسانی که تمام رسم و رسومات نوروز را تماما بجا می آورند؛ از بدعت چهارشنبه سوری گرفته تا سبزه سبز کردن و انداختن سفره هفت سین و انواع آجیل و شیرینی عید و دید و بازدیدها که این آخری از بزرگترین محاسن نوروز است. ولی با این وجود من که دنیا را درهم و برهم می بینم. روح خاطره باز نوستالوژیک سازم دلش می خواهد بگوید کجاست آن صفای سابق و دلخوشی های قدیم؟ که نوروز را تبدیل به دو هفته -و بعضا سه هفته- مهمانی و سفر و بی خبری از دنیا می ساخت و فقط فکر چهاردهم بود که تلخ می داشت نوروز ما را.

اما سال به سالی که می گذرد - حالا یا در یک حرکت درونی فردی و یا جمعی و وابسته به دیگر افراد- از آن روند یکنواخت کسالت بار فاصله می گیریم و مگر جز این است که هر تولدی محتاج حادثه ای است؟

حادثه ی تولد سال جدید بر شما مبارک و خوش یمن. سالی که نکوست از طراوت باران های بهاری و پرحادثه است از تعدی های جهانی...