یک سؤال ساده از جنبش سبز

خدا در قرآن می‌فرماید:
- هیچ قومى را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمى‏یابى که با دشمنان خدا و رسولش دوستى کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند. (مجادله/22)
- اى کسانى که ایمان آورده‏اید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! (ممتحنه/1)

امام خمینی(ره) نیز می‌فرماید: آن روزی را که امریکا از ما تعریف کند باید عزا گرفت. آن روز ... معلوم می‌شود در ما اشکالی پیدا شده است.
در جای دیگر می‌گوید: من صریحا می‌گویم، ما نمی‌خواهیم نه غرب و نه شرق، از ما تعریف کنند. نمی‌خواهیم روشنفکران غربزده و قلمداران خودفروخته از ما تعریف بکنند.
یا در جای دیگر: اگر چنانچه امریکا از ما تعریف کند و روزنامه‌های امریکا از ما تعریف کنند، آن وقت است که باید مردم بگویند چه است قضیه؟ یک قضیه‌ای است که دارند تعریف می‌کنند! 

این سخنان را فصل الخطاب برای دوستانی می‌دانم که نه در شعار، بلکه در عمل هم پیرو و مرید امام خمینی(ره) هستند. البته برای باقی دوستان، حکم عقل باید کفایت کند که دشمن، خیرخواه انسان نمی‌شود که اگر بشود، دیگر نامش دشمن نیست. و به همین دلیل ساده‌ی عقلانی و بدیهی است که امام معتقد است اگر دشمن ازتان تعریف کرد، درباره‌ی خود شک کنید.

این روزها ولی، حرکات جنبش سبز، مکرر از طرف دشمنان مهر تأیید می‌خورد، حمایت می‌شود و به ادامه‌ی آن تشویق می‌شوند. غیر از حمایت و تأمین شبکه‌های ماهواره‌ای و رادیویی، نمونه‌های حمایت‌های جسورانه‌شان را، تنها در چند روز اخیر ببینید:

- اوباما از اغتشاشات ایران، حمایت کرد. (+)
- حمایت آشکار اوباما و نخست‌وزیر انگلیس از اغتشاشگران در ایران. (+)
- فرانسه از آشوبگران روز عاشورا حمایت کرد. (+)
- مریم رجوی از حرمت‌شکنان عاشورا حمایت کرد. (+)
- پیام حمایت رضا پهلوی از اغتشاشگران. (+)

این‌ها البته غیر از تأییداتی است که از زمان انتخابات تاکنون صورت گرفته است.

اگر بگذریم از دوستانی که اصولا آمریکا و غرب را دیرینه‌ترین و دلسوزترین دوست خودشان می‌دانند، این سؤال ساده که چرا غرب، این‌قدر برای دوستان سبز، دل می‌سوزاند و دایه‌ی مهربان‌تر از مادر شده است؛ تاکنون از جانب سبز‌ها پاسخی دریافت نکرده است. مگر اینکه حیثیت مبارزاتی‌شان این گونه اقتضا کند که در این شرایط، منکر دشمنی این‌ها بشوند!
و آیا حقیقتاً این پاسخ ساده‌لوحانه که «غرب، هر غلطی دلش بخواهد می‌کند؛ ما به او و مزخرفاتش چه کار داریم؟» منطقا می‌تواند پذیرفته شود و از میان‌بَرنده‌ی فرصت‌هایی باشد که این دوستان –خواسته یا ناخواسته- برای سوء استفاده در اختیار دشمنان قرار می‌دهند؟

روز جهانی قدس سبز؟!

نویسنده‌ی مطلب: گلسا

امام خمینی، در سال 58، در پی بمباران جنوب لبنان توسط اسرائیل، آخرین جمعه‌ی رمضان را به نام روز جهانی قدس نامیدند و درباره‌ی آن فرمودند:

روز قدس فقط روز فلسطین نیست، روز اسلام است؛ روز حکومت اسلامى است. روزى است که باید جمهورى اسلامى در سراسر کشورها بیرق آن برافراشته شود. روزى است که باید به ابرقدرت‌ها فهماند که دیگر آن‌ها نمی‌توانند در ممالک اسلامى پیشروى کنند. من روز قدس را روز اسلام و روز رسول اکرم(ص) مى‏دانم، و روزى است که باید ما تمام قواى خودمان را مجهز کنیم(1).

کم‌کم این سنت در کشورهای مسلمان پا گرفت و چیزی نگذشت که از دایره‌ی کشورهای مسلمان و عرب هم فراتر رفت و به عنوان روز اعتراض به صهیونیسم، در جهان قوت گرفت. و حالا مردم در کشورهای مختلف، از جمله در بزرگ‌ترین کشور ِ دست‌پروده‌ی اسرائیل، یعنی آمریکا، در این روز راهپیمایی می‌کنند و به این ترتیب انزجار خود را از آن رژیم نشان می‌دهند.

روز قدس، علاوه بر تازه نگهداشتن یاد فلسطین و ظلم اسرائیل، هر سال یاد و نام اسلام و امام خمینی(ره) را در جهان زنده می‌کند.

امسال اما، در ادامه‌ی سوء استفاده از جریانات بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری، بعضی دوستان، این روز را به نام «روز جهانی قدس سبز» نامگذاری کرده‌اند و آن را فرصتی می‌دانند برای ادامه‌ی اعتراضات خود. اعتراضاتی که نه «جهانی» است و نه به «قدس» مربوط است! و اعلام کرده‌اند که در این روز، یک صدا فریاد خواهند زد: «نه غزه، نه لبنان؛ جانم فدای ایران»!

حالا بد نیست فارغ از اینکه منشأ این شعار، عوامل ناآگاه داخلی‌اند یا عناصر مغرض خارجی، یک نگاهی به آن بیندازیم.

- روز قدس، همان‌طور که از اسمش برمی‌آید، روز اعلام حمایت از فلسطین و برائت از اسرائیل است. دو نکته‌ای که شعار ساختگی سبز، فاقد آن است. «روز قدس سبز»، هیچ ربطی به «قدس» ندارد!

- روز قدس، روزی بود که توسط امام خمینی(ره) پایه‌گذاری شد. حالا از دوستان سبز باید پرسید، پیروی خط امام را از شما باور کنیم یا حذف نام امام و هدف ایشان از این روز را.

- همان‌طور که گفته شد، روز قدس، به یک روز جهانی برای اعتراض و اعلام انزجار نسبت به صهیونیسم تبدیل شده است. در حالی‌که شعار سبز، صرفا یک جمله‌ی احساسی و وطنی است و طبعا پتانسیل جهانی شدن ندارد. این شعار برخلاف آنچه که روز قدس در بطن خود دارد، گستره‌ی فراگیری ِ محدودی دارد؛ چنانکه حتی همه‌ی مردم ایران را هم دربرنمی‌گیرد و این ناشی از خردنگری و دید محدود سازندگان و پردازندگان آن است.

- باید پرسید در شعار «نه غزه، نه لبنان؛ جانم فدای ایران» منظور کدام ایران است؟ ایرانی که نه قوانینش را به رسمیت می‌شناسید، نه مردمش را می‌بینید و نه نظر اکثریت آنان را می‌شنوید؟ شما از کدام ایران سخن می‌گویید؟!

1. صحیفه‌ی امام؛ ج 9؛ ص 278

سلام هشتاد و هشت، خداحافظ بانوی سال ها

سلام

خیلی دوست داشتم عید نوروز را تبریک بگویم؛ یعنی تبریک بنویسم! اما هر چه می‌کنم رحلت همسر امام – رحمه الله علیه- خیلی ذهنم را مشغول کرده. بدتر از همه اینکه غیر از آن نامه‌ی معروف امام به همسرشان و روایاتی که شفاهی شنیدم هیچ چیز از ایشان نمی‌دانم. اینجا حتی هیچ کتابی در مورد امام ندارم.

همه‌اش دارم تصور می‌کنم در طی این سالیان بر سر همسر امام چه‌ها گذشته. چیزهایی که از انقلاب خواندم را با خودم مرور می‌کنم. سخنرانی‌های امام، تبعید امام، شهادت آقا مصطفی، بازگشتشان به ایران، پیروزی انقلاب، رحلت امام و بعد دولت‌هایی که یک به یک آمدند و هر کدام نسبت به دیدگاه‌های امام مواضع خاصی داشتند. به این فکر می‌کنم که همسر امام در هر کدام از این اتفاقات چه می‌کردند.

اینکه می‌گویند در همه‌ی مراحل همراه امام بودند دقیقا یعنی چه؟!  یعنی فقط مشکلات زندگی را با سکوت و خودخوری تحمل می‌کردند، پشت سر آقاشان راه رفته و مواظب خورد و خوراکشان بودند؛ یا اینکه با آگاهی از جریان‌های امام و انقلاب به ایشان مشورت می‌دادند و پایگاه تقویت روحیه‌ی امام در منزل بودند؟!

باورش برایم سخت است که همسر امام فقط منبع شارژ جسمی خانواده‌شان باشد و مقام معظم رهبری اینقدر ازشان تعریف کنند.

 هشتاد و هشت زیبایی را برایتان آرزومندم.