زن منتظر و منتظر پرور

نویسنده مطلب: گل پر
نیمه شعبان شد و همه مان آن وظیفه ای را که بر عهده مان است در ذهنمان تداعی میکنیم. و اما ما جامعه زنان، به عنوان یک زن که خودمان را منتظر ظهور آقایمان معرفی میکنیم، فکر می کنید چه وظیفه ای داشته باشیم؟اینکه مدام در کنج خانه مان بنشینیم و بگویم الغوث الغوث الغوث؟!نه این طور نیست.
 فرزندانم در دامان من بزرگ می شود. با اخلاقیات و روحیات من طرف هستند، پس من خودم مهدی (عج) را باور می کنم و این باور را به فرزندانم منتقل میکنم.
این فرزند من است که رفتار من را می بینید و از من تقلید می کند، پس در وهله اول من وظیفه دارم با عملم این را به فرزندم بفهمانم.
و به آنها بگویم امامی وجود دارد که باید انتظارش را کشید، ولی به شیوه ی درست، و این شیوه درست منتظر بودن را آموزش می دهم.
من فززندانم را منتظر می پرورانم، با رفتارم، با گفتارم، با اعمالم، با حرکاتم این کار را می کنم.
و قائدتا اگر بخواهیم از روش های غربی که در لباس ازادی زن مطرح شده پیروی کنیم این کار ممکن نخواهد بود، چرا که عقیده دارد زن اسیر خانواده اش است و باید این قید از بین برود، چطور؟ اینکه لغتی به نام خانواده زن را اسیر میکند و مانع از پیشرفت او می شود و راهکارهایی مثل امکانات بارداری خارج از رحم، ایجاد نوزادان آزمایشگاهی و تربیت فرزندان در خارج از خانواده برای رهایی زنان ارائه می دهند و فکر می کنند با این پیشنهادهایشان زنان را از محدودیتی که دارند رها می سازند.
منی که معتقدم رفتارم در دوران بارداری هم بر روی فرزندم اثر دارد و آن عاطفه و مهر را به آن منتقل میکند چطور از راهکارهایی که آنان ارائه می دهند پیروی کنم؟!
من مقتدرانه پای این وظیفه ام می ایستم، و عقیده ام بر این است که هیچ کدام از اینها مانع از پیشرفت من نخواهد شد، بلکه بر عکس من را به تکامل می رساند...
اگر روزی زن به درستی آگاه و بیدار شود و دام هایی که مرد قرن بیست و یکم درسر را او گذاشته و مخفی کرده بشناسد، علیه تمام این فریبها قیام خواهد کرد و آن وقت تصدیق خواهد کرد که یگانه پناهگاه و حامی جدی و راستگوی او قرآن است، و البته چنین روزی دور نیست...
به امید ظهورش