بروز هستم، اما به سبک خودم

دم دم های عید که می شود، همه یاد لباس نو، کفش نو، کیف نو، دکوراسیون جدید برای خانه، عیدی هایی که باید برای اقوام اماده کنند ...می افتند...
اطرافیان من هم همینطور، انگار این فرهنگ همه گیر است!از جوراب پا و چند دست لباس گرفته، تا تغییر دکوراسیون و مبلمان و فرش زیر پا...

نگاهی هم که خیابان ها می اندازم، از پاساژها و بوتیک های لباس فروشی اش گرفته، تا مغازه های لوازم خانگی و مبلمان فروشی، و طلا فروشی ها ، همه و همه مملو از جمعیت است.
همیشه در ذهنم یک علامت سوال بزرگ داشتم و دارم، و اینکه وقتی نیازی به لوازم و وسیله ی جدید نیست چه نیازی به تهیه ی آن؟

امروز من هم تصمیم گرفتم بروم و برای خودم خانه تکانی داشته باشم، به خودم گفتم خلاف میلم عمل کنم ببینم چه میشود، لباس های سال گذشته خودم را بیرون می ریزم تا به قولشان به مد روز باشم.

در کمدم را باز کردم، لباس هایم را یکی یکی کنار گذاشتم...
روسری کرم رنگی که مادرم سال گذشته از کربلا برایم اورده بود، فقط سه بار پوشیدم
چادرم را دو سال گذشته خریدم، هنوز یکسال دیگر جای پوشیدن دارد
کفشم را شش ماه پیش خریدم
بلوزم نه تنگم شده و نه گشادم! نه رنگش رفته و نه از قیافه افتاده
جورابم را هم چندماه یک بار دو جفت میخرم، نیازی به دور ریختن ندارد!
مانتو شلوارم را یکسال پیش خریدم، خدا رو شکر با مد روز نبود که بخواهد الان از مد بیافتد.
خلاصه بهانه ایی برای خرید مجدد نداشتم
......

نگاهی به دور خانه انداختم تا به مادرم از دکور خانه ایراد بگیرم.
کمد قدیمی که هنوز پا برجا بود
ظروف تمیز و زیبا ولی قدمتش مال چند سال پیش است
ماشین لباس شویی موتورش کار میکرد
کابینت ها رنگ به رو داشتن
چیدمان خانه ساده و بی الایش
پرده ها فقط به یک شستشو ساده و اتو کشیدن نیاز داشتن
خلاصه باز هم بهانه ایی برای بهانه گیری نداشتم
.....

نگاهی به خودم انداختم و گفتم :
گل پر، بیخیال مد!
آدم نه با این چیزها به قیمتش اضافه می شود و نه به ارزشش!
با مد روز باش، اما به سبک خودت...



کلمات کلیدی : خرید عید، نیاز داشتن، ارزش انسان، مد روز، سال جدید