پدر سالاری، بن بست فمینیست ها

نویسنده مطلب: گل پر

داشتم به این فکر می کردم که روز پدر برای پدرم چه بخرم، که نا خود آگاه ذهنم بر روی واژه "پدر سالاری" زوم شد. همان نظریه ای که فمینیست های موج دوم، منشأ اصلی فرودستی زنان را ریشه در آن می دانند.
طبق این نظریه، این نظام اقتدارانه مرد است که باعث شده زن از همه لحاظ، چه از لحاظ فردی، اقتصادی و ... زیر سلطه مردان قرار بگیرد، برای اینکه آن ها هیچ رابطه ای را میان زنان و مردان برقرار نمیدانند مگر اینکه بر اساس یک ستم و یک رابطه قدرت مدارانه استوار باشد.
مثلا اینکه مردان از زنان توقع دارند زیبا و دلفریب باشند و آن طور که می خواهند لباس بپوشند و آرایش کنند همگی راه تسلط مردان بر زنان در جنبه فردی ست. از نظر آنها هر نوع ارتباطی میان زنان و مردان که به نوعی زیبایی و جاذبه های زنانه در آن دخیل باشد راهی دیگر بر تسلط در آوردن زنان از سوی مردان است. (درست بر عکس فکر می کنند)
و یا اینکه ادعا می کند آنچه که زنان تا امروز در مورد زندگی خانوادگی فکر می کردند در واقع ساخته و پرداخته جامعه پدر سالار است تا بتوانند زنان را بهتر زیر سلطه خود ببرند و فکر میکنند ازدواج برای زنان و مردان دو روی یک سکه است برای تسلط بیشتر مردان...
اگر از لحاظ اقتصادی هم نظرشان را در این رابطه نگاه کنیم، می بینیم که آنها تفکیک شغلی، بر اساس جنسیت را نیز یک نوع راه تسلط دیگر مردان بر زنان می دانند و فکر میکنند اینکه زنان دستمزد کمتر به خاطر داشتن شغل های غیر تخصصی دارند نتیجه ای جز وابستگی بیشتر زنان به مردان نیست.
در این جا جالب است راه کارهایی را که آنها برای خارج شدن زنان از زیر سلطه مردان ارائه می دهند را با هم ببینیم.
آنها با استفاده از راه کارهایی مثل، جلوگیری از بارداری، امکانات بارداری خارج از رحم، ایجاد نوزادان آزمایشگاهی و تربیت فرزندان در خارج از خانواده، زنان را از محدودیت هایی مثل اشتغال خارج از خانه، آزادی جنسی و ... را که مردان از طریق قابلیت تولید مثل بر آنها تحمیل کرده اند را از بین ببرند.
و یا برای جلوگیری از این ستم، زنان باید جدا از مردان زندگی کنند، چون حتی در صمیمانه ترین روابط هم سلطه مردانه وجود دارد.
و همچنین آنها با تشکیل گروه های فمینیستی همجنس گرا که با پیوستن انبوهی از زنان به "سازمان ملی زنان" آغاز شد، می خواهند که زنان با نگاهی مثبت به صفت های زنانه خود و با تکیه بر هویت زنانه خود الگوی جدید از روابط زن و مرد ارائه دهند.
این نظریه پدر سالاری، مانند خیلی از شعارهای دیگر فمیست ها، از اول مطرح شدنش با استقبال فراوانی روبرو شد. اما روز به روز از تاثیر و مقبولیت آن کاسته شد و نقدهای فراوانی به ایده پدر سالاری مطرح شد.
اول اینکه ، اگر پدر سالاری آن طور که فمینیست ها تصور می کنند، این اندازه پر قدرت و تاثیر گذار است، عملا خارج شدن از آن امکان ندارد!
دوم اینکه، اگر نظام پدر سالاری ریشه در فرهنگ غلط مردم دارد که باید حل شود، چرا با وجود فرهنگ ها، بوم ها و اقلیم های متعدد ،این ستم نظام واحد دارد؟!
سوم اینکه، تاکید فمینیست ها بر نظام پدر سالاری به عنوان یک واقعیت فرا تاریخی، فرا فرهنگی و عالم گیر ،نوعی جبر گرایی ست که این علاوه بر اینکه با ادعای مادر سالاری (نظریه دیگر فمینست ها) سازگاری ندارد، مستلزم نوعی بن بست در جنبش فمینست است.
همان طور که قبلا هم گفته بودم، جنبش فمینیست، مانند کیسه زباله کهنه ای می ماند که هر جایش را بگیری جای دیگرش پاره می شود و هر روز شاهد بی محتوا بودن آن هستیم.