ارسال‌کننده : گل دختر در : 89/11/7 4:47 عصر
در خبرها آمده بود که از ترم دیگر قرار است در دانشگاه ها کتاب «روانشناسی ازدواج و شکوه همسرداری» به جای کتاب «تنظیم خانواده» تدریس شود. البته طبق عدم هماهنگی های معمول بعدش تکذیب شد و گفتند هنوز این درس به تایید نهایی نرسیده است(+). ما فعلا حرفمان را می زنیم تا ببینیم این دیالوگ های رسانه ای کی به آخر می رسد!
اغلب دانشگاه رفته ها تنظیم خانواده را می شناسند. واحدی عمومی که با تاکید بر مباحث بهداشت، سلامت و جمعیت روش های کنترل موالید را می آموزد. عمر این کتاب در ایران زیاد نیست. «جمعیت و تنظیم خانواده» ای که ما در پیام نور خواندیم چاپ اولش برمی گردد به سال 78.
همان وقت که داشتم این درس را برای امتحان می خواندم نقد و نظر زیادی داشتم. الان دوباره کتاب را آوردم و نگاهی کردم. گفتم بگذار از ب بسم الله شروع کنیم. اصلا منظور از تنظیم خانواده چه بوده؟
صفحه 2 کتاب ما در تعریف تنظیم خانواده آمده:
« تنظیم خانواده طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی، اتخاذ یک سیاست جمعیتی از سوی خانواده ها است که داوطلبانه و بر پایه آگاهی، بینش و تصمیم گیری مسئولانه توسط والدین به خاطر ارتقاء تندرستی و بهزیستی اعضای آن به مورد اجرا گذاره می شود.»
رفتم سایت سازمان بهداشت جهانی تا ببینم تعریف تنظیم خانواده در آن سایت چیست؟ (+)
Family planning allows individuals and couples to anticipate and attain their desired number of children and the spacing and timing of their births. It is achieved through use of contraceptive methods and the treatment of involuntary infertility. A woman’s ability to space and limit her pregnancies has a direct impact on her health and well-being as well as on the outcome of each pregnancy.
ظاهرا ما تعریف تنظیم خانواده سازمان بهداشت جهانی را برای خودمان بومی سازی کرده ایم یا اینکه سازمان بهداشت جهانی در طی این ده سال تعریفش تغییر کرده است!
در کتاب، تنظیم خانواده را فقط برای خانواده ها تعریف کرده ولی سازمان بهداشت جهانی آنرا برای افراد هم مفید می داند!
درست است که ما سعی کردیم در کتاب تنظیم خانواده آنرا بومی کنیم و غلظت خانواده اش را هم بیشتر- مثلا در ضرورت این بحث گفته که به اقتصاد خانواده و رشد کیفیت تعلیم و تربیت کمک می کند- اما به نظرم همیشه باید سرچشمه را دید.
در مبحث جهانی تنظیم خانواده بیش از آنکه حیات و بقای خانواده مهم باشد سلامت افراد و رشد رفاه و توسعه اجتماعی مد نظر بوده.
در آموزه های دینی، خود ِ خانواده هم به عنوان یک نهاد کوچک اجتماعی اجر و قرب دارد. زوجین تلاش می کنند تا این نهاد را حفظ کنند. تبدیلش کنند به محیط امن و امانی که تربیت کننده نسل صالح فردا باشد. این وسط شاید مجبور هم بشوند کمی از خودشان بگذرند و برای یک هدف مشترک هم دل شوند.
. اما در رویکردی دیگر- به فرض مشابه بودن تعریف خانواده- زن و مرد پس از تشکیل خانواده هم باید مدام مراقب نیازهای خود باشند، خودمحوری شان را بیشتر کنند. باید حواسشان باشد که خودِ خانواده برایشان زحمت اقتصادی یا سلامتی نداشته باشد.
حالا خدا کتاب «روانشناسی ازدواج و شکوه همسرداری» را به خیر کند. اسمش که چنگی به دل نزده؛ اما اینکه خواستند رویکرد کتاب تنظیم خانواده را – با حفظ مباحث علمی اش- به سمت خانواده معطوف کنند هم جای شکر دارد.
کاش اسمش را گذاشته بودند شکوه خانواده
کلمات کلیدی :
خانواده،
ازدواج،
تنظیم خانواده،
شکوه همسرداری
ارسال‌کننده : در : 89/8/3 8:23 عصر
دیدار طلاب با آقا، فرصت خوبی بود، خصوصا قسمتش آخرش که به قشر متشخص خانم ها بر می گشت!
حالا نه اینکه فرصت خوبی بود که فقط شنیده باشم هاا! نه!
از این جهت که بتوانم تمام ناگفته هایی که مدتهاست در ذهنم تلنبار شده بنویسم!
"حضور زنان در عرصه ی علم ارزنده است و مایه ی آبرو..."
این کلامشان را وقتی کنار دیگر شنیده های می گذارم بی ثباتی عجیبی به ذهنم هجوم می آورد...
- نظرات جدلی و سر و کله زدن با این فمنیست های نا زن.
- دیدگاه رسانه ی قشنگمان!: زن افتخار آمیز ایران کسی است که توانسته به فضا برود!
- نظرات حضرت استاد که به نظرش، زن جماعت جنبه ی علم آموزی ندارد و مدرک گرفتنش آفت زندگی مشترک است!
- حرف و حدیث دوستان که نگاه عاقل اندر سفیهی نثارمان می کنند و کاملا بی منظور افاضه می کنند که افتخار زن پرداختن صرف به خانواده است نه علم مداری!
خب حق بدهید با این حجم نظرات ذهنم دچار تشویش شود!
بر می گردم یکبار دیگر بیاناتشان را در ذهنم مرور میکنم.
" افتخار آمیز است این حضور در اجتماع اگر، فرصت و وقت داشته باشند و در غیر این صورت آگاهی از علوم دینی برای خودشان مفید است."
واکاوی میکنم: درصورتی که قدرت جمع نداشتم یعنی نتوانم پدیده ی ارزنده خانواده و جامعه درکنار هم داشته باشم، باید عطای مجتهد شدن و فیلسوف شدن را به لقایش ببخشم و صد البته ، این را نباید به معنای حذف علم آموزی حتی بدون بروز ظاهر اجتماعی بگذارم و دورش را خط قرمزبکشم، حق سر خورده شدن هم ندارم...
راحت می شوم؛ از نظر رهبرم،کسب علم و آگاهی در خانه به اندازه مجتهد و فیلسوف شدن ارزنده ست ...و این یعنی الباقی نظرات کشک...
و الان از تشدت اعصاب و عذاب وجدان خبری نیست، اینکه مدام با خودم کلنجار روم که آیا پیشرفت علم من مانع پیشرفت خانواده ام می شود؟ و آیا این افتخار نوعی حس کاذب است؟
قلم و کاغذ می آورم، برنامه ریزی اولین قدم است:
فهرست اولویت های خانواده ام
لیست اولویت های کار بیرونم
سنجش توانایی هایم...
کلمات کلیدی : رسانه، خانواده، حضور زنان، رهبر، علم آموزی، زن موفق، وقت، الویت، فیلسوف، مجتهد
ارسال‌کننده : در : 89/6/7 11:30 عصر
می گفت آزار نده! همسرت رو آزار نده! که اگه بکنی، خدا نه تنها نماز و هیچ کار خیری رو ازت قبول نمیکنه، تازه اولین کسی هم هستی که وارد آتیش می شی. (1)
گوش نمی ده، بدی میکنه، آزار میده، آیا امید احسان از همچین کسی به بقیه هست؟! (2)
مگه نمی گفت زن ریحانه ست؟! مثل یه گل! گوش نمی کرد...
ببینم، زمانیکه می شنیدی میگفت احترام خانم ها رو کسی رعایت نمیکنه مگه کسی که بزرگوار و کریم باشه، و بهشون اهانت نمیکنه مگه کسی که پست و فرومایه ست! چه حسی بهت دست میداد؟! (3)
وقتی که شنیدم می گفت دختر حسنه ست و پسر نعمت، حسنه ثواب داره ولی از نعمت حساب می کشن، ذوق میکردم. (4)
وقتی در مورد مقام مادری می گفت ، اگه فرزندی در حق مادر محبت کنه نمی تونه حتی یه روز بارداری مادرش رو جبران کنه، به خودم می گفت ای کاش همه مردها این رو درک میکردن!
اگه همه مردها مثل ایشون، هیچ وقت کاری نمی کردن که همسرشون به خشم بیاد و یا کاری رو بهشون تحمیل کنن، و خانم ها هم در قبال اینطوری بودن، وضع خانواده ها اینطور نبود.
علی (ع) مرد بود، مرد زندگی!
1- وسائل، ابواب احکام الاولاد، باب 7خ1
2- ابن ابی الحدید، شرح نهج‌البلاغه،ج12، ص163
3- نهج‌الفصاحه؛ علائی رحمانی، فاطمه، به نقل از کتاب زن از دیدگاه نهج‌البلاغه
4- مستدرک، ابواب الاولاد، باب5، خ6
در غربت علی(ع)، همین بس که، عشقش زهرا(س)، موقع رفتن، پیشش نبود!
کلمات کلیدی :
خانواده،
حق زن،
مقام زن،
زن در نگاه علی(ع)،
مرد زندگی
ارسال‌کننده : گل دختر در : 89/5/25 6:27 صبح
همسر یک روحانی بودن یعنی بیشتر از اینکه خودت باشی جامعه تو را به همسر روحانی بودن می شناسد و انتظاراتی را برایت تعریف می کند. همسر یک روحانی در عرف جامعه قم می تواند با همسرش به خرید برود یا حتی در رستوران غذا بخورد اما عرف شهرهای دیگر این را نمی پسندد. مثال نمی زنم چون همین مثال هم محدود کردن انتظارات از یک خانواده طلبه یا روحانی است.
در اکثر مواقع روحانی یعنی کسی که تبلیغ دین می کند. برای تبلیغ در ایام رمضان، محرم، دهه فاطمیه و ... عازم شهرها و روستاهای کوچک و بزرگ می شود، با مردم آنجا چند صباحی دم خور می شود تا بالاخره حرفی از حرف های خدا را بهشان بگوید. همسر روحانی هم رویش را سفت می گیرد و پشت سر حاج آقا حرکت می کند.
همیشه از تصور همسر روحانی شدن محدودیت هایش به چشمم می آمد؛ اما یک نکته اش برایم جذابیت زیادی داشت. اینکه اگر همسرم روحانی می بود می توانستم با او به سفرهای تبلیغی بروم. همیشه از اینکه می دیدم در جامعه الزهرا اطلاعیه های اعزام مبلغ مختص همسران روحانی است غبطه می خوردم.
شاید تصور کودکانه ای از تبلیغ داشتم. فکر می کردم مثل این معلم های روستا می رویم ، در کلبه ای زندگی می کنیم، شیر تازه و نان از تنور در آمده روستا می خوریم، کتاب می خوانیم و کلاس قرآن و احکام برگزار می کنیم. حتما این کلبه پنجره ای هم داشته رو به دشت سرسبز و صدای شرشر آب و جیک جیک پرندگان هم موسیقی متن روستا بوده.
ماه رمضان آمده و دیگر همه اسباب تبلیغ متأهلی فراهم است ( حتی از جامعه الزهرا پیگیر حکم تبلیغ خودم هم بوده ام)؛ اما با رویای شکسته کودکانه ام چه کنم؟ هرچه از همسر و برادرم از خاطرات تبلیغشان می پرسم چیزی جز سختی نمی بینم. از دشت سرسبز و کلبه کوچک چوبی خبری نیست. باید بساطت را گوشه خانه یکی از اهالی روستا پهن کنی ( البته حساب متاهل ها جداست.) قید اینترنت و تلویزیون و آب همیشه گرم و شاید آنتن موبایل را بزنی؛ تازه شانس بیاوری و مردم روستا از روحانی جماعت دل خوشی داشته باشند!
فکر می کردم اگر روزی بروم تبلیغ، دوربینم را می برم و فرت و فرت عکس می گیرم، شب ها عکس ها را مرتب می کنم و توی وبلاگ می زنم، خاطرات روزانه ام را می نویسم، با دختران روستا به دشت و چمن می روم و برایشان حرف می زنم، برای بزرگترها کلاس قرآن و احکام می گذارم و خلاصه هم فال باشد و هم تماشا...
و حالا من مانده ام حیران میان شوق تجربه تبلیغ و ترس از سختی های ندید...
کلمات کلیدی :
خانواده،
تبلیغ،
همسر روحانی،
رمضان،
ماه عسل
ارسال‌کننده : گل دختر در : 88/11/7 9:22 صبح
عرف سنتی: کار ِخانه وظیفه زنان است. زن باید صبح علی الطلوع قبل از همه بیدار شود و صبحانه را آماده کند. دست پختش حرف نداشته باشد و همیشه قابلمه غذایش به راه باشد.
عرف مدرن: غذا نه در قابلمه که در رستوران سرو می شود. فست فود، غذاهای آماده به طبخ و ... یخچال خانم خانه را پر کرده. ماشین ظرفشویی، مایکرویو و انواع وسایل برقی همه بکنند یاری تا خانم کند خانه داری!
اسلام: انجام امورات خانه از وظایف زن در خانواده شمرده نشده. بانوی خانه حتی می تواند بابت انجام کارهای منزل طلب اجرة المثل کند. حالا اینکه کار خانه ساعتی چند است و چه نسبتی با تحصیلات خانم و طعم غذا دارد و آیا مرخصی استعلاجی و با حقوق و اینها هم تعلق می گیرد یا خیر نیازمند عنایت بیشتر علماست.
کلمات کلیدی :
خانواده،
زن،
اسلام،
عرف سنتی،
عرف مدرن،
خانه داری،
شوهر،
حق،
تکلیف
