پاسخ به خوانندگان

به نام خدا

نویسنده: گل بانو
چند سئوال بارها توسط خوانندگان محترم این وبلاگ مطرح شده و خواستند که حتما جوابشون رو بدم.
     از وقتی با خانواده برای تبلیغ اومدیم رشت دسترسی چندانی به اینترنت ندارم. حتما میپرسین پس چه جوری مطلب میزنم؟ اگه یادتون باشه گفتم همسرم مسئول سایت گروه تبلیغی شونه. ایشون تقریبا صبح تا عصر درموسسه مشغول کار سایته. من شب ها یا صبح ها تو نوت بوک مطلبم رو تایپ میکنم و از همسرم میخوام وقتی اونجا میره مطلب منم بفرسته. کامنت ها رو هم از طریق اینترنت تلفن همراهم روزانه میخونم. خیلی از دوستان دعوت میکنن که به وبلاگشون سر بزنم. البته این کار رو هم از طریق تلفن همراهم انجام میدم ولی ردی از خودم نمیتونم بذارم و از این جهت عذر خواهی میکنم و البته جواب کامنت ها رو هم نمیتونم بدم.
     چند بار چه اینجا و چه تو وبلاگ شخصیم اومدن و سئوال کردند که آیا این طرح تبلیغ تاثیر هم داشته یا نه؟ عرض میکنم بله سالانه تعداد قابل توجهی از دختران و پسران دانش آموزی که در طرح تبلیغ شرکت میکنند مذهبی البته بهتره بگیم مذهبی تر میشن و حتی عده ای چادری و طلبه هم ازشون بیرون میاد.
     مدتیه در مورد حجاب مینویسم. چند تا از خانم ها که مطالب رو پی گیری میکردن خواستند منبعی برای مطالعه معرفی کنم. لوح فشرده ای هست به نام «برای ریحانه» یکی از کاملترین مجموعه هاست در مورد حجاب و شامل تعداد زیادی سخنرانی از اساتید برجسته مثل آقای پناهیان. همچنین کتاب ها و مقالات زیادی در مورد حجاب تو این مجموعه هست که امیدوارم تهیه کنند و براشون قابل استفاده باشه.
     سفر تبلیغی مون آخر ماه رمضون تموم میشه و برمیگردیم و ان شاءالله از خجالت کامنت ها در میام. دعامون کنین. یا علی.

خوشحالم که قانع شدی

نویسنده مطلب: گل پر
هفته ی پیش یکی از دوستانم با من تماس گرفت، می خواست به سفر چند ساله ای که به خارج از کشور می رود از من خداحافظی کند، از چند ماه پیش زمزمه اش بود، همان روزهای اول هم وقتی متوجه شدم تصمیم دارد به این سفر برود اولین سوالی که از او پرسیدم این بود که ، حالا در آن کشور پوشش خودت را چطور انتخاب میکنی؟ یعنی می خواهی مثل آنها باشی؟
او هم در جوابم گفت، گل پر جان! مسلما دیگر چادر نمی پوشم، و برای اینکه جلب توجه نکنم و پیش چشم مردان اجنبی عادی جلوه کنم و خودم هم کمتر اذیت شوم دیگر آن حجاب اسلامی که حدّش در اسلام مشخص است را رعایت نمی کنم!
اولش کمی از دلیلهایی که آورد جا خوردم، به دوستم گفتم، دوست جان، دوست داری با یکی از طلاب خارجی که مدت هاست در کشوری زندگی کرده اند که حجاب در آنجا معنایی ندارد صحبت کنیم و ببینیم آنها چطور رفتار کرده اند؟

استعمار، استثمار، استکبار

به نام خدا

نویسنده: گل بانو
بدحجابی در کشوری مثل ما دلایل مختلف و متفاوتی دارد. مثلا در همین شهر رشت که ما چند ماهی است در خدمت دانش آموزان نخبه شان هستیم، علل عمده بد حجابی را شاید بتوان در چند علت عمده خلاصه کرد:

1- زنان استان گیلان و از جمله رشت، زنان زحمت کش و کوشایی هستند و سال هاست پا به پای مردان شان در زمین های کشاورزی و بخصوص شالی زارها مشغول به کار هستند. کار شالی کاری و کشت برنج از آنجمله کارهاست که هیچ تناسبی با وضعیت جسمانی زنان ندارد ولی به خاطر دلسوزی و تعهد بالا، بخش عمده ی برنج کاری را زنان انجام میدهند. هوای شرجی، شالی زارهای خیس (تاحدی که مجبورند تا زانو در آب و گل راه بروند) کار سنگین و پرزحمت و...همه باعث شده کم کم پوشش زنان آن مناطق متناسب با کار کشاورزی شان شکل بگیرد و اغلب روسری شان را پشت گردن میبرند و بالای سر گره میزنند وپارچه ی بزرگی دورکمرشان میبندند که تا پایین زانو ها می آید. بنابر این می توان گفت آن ها به دلیل وضعیت کاری شان اغلب از پوشش چادر بی بهره اند.

2- به دلیل عدم کفایت پادشاهان ایران بخصوص قاجار و پهلوی، کشورهای بیگانه و در راسشان روسیه، شهرهای حاشیه ی دریای خزر بخصوص استان گیلان ( مثل رشت،انزلی وآستارا ) را تحت استعمار فرهنگی گرفته اند. آن چند صد سال نفوذ آنقدر تاثیر عمیقی داشته که چند دهه انقلاب به طور کامل نتوانسته تاثیر لطمه فرهنگی آن سال ها را از جبران کند.

3- هم مرز بودن با دریای خزر و سهولت ورود کالاهایی که با فرهنگ اسلامی ما هماهنگی ندارد که هیچ، اغلب متضاد هم هست.

4- عده ای از مردم انتقادشان از دولت را به وسیله ی نوع  پوششان نشان میدهند و میتوان گفت بدحجابی عده ای بخصوص در شهرهایی مثل تهران سیاسی ست.
     چند ماه پیش سفری به سوریه داشتم. تصادفا در مغازه ای با خانمی آشنا شدم که حجاب کاملی نداشت. موهایش از روسری بیرون بود و آرایش هم داشت به او گفتم اینجا که حجاب آزاد است. گفت: بله ولی ما به این ظاهرمان عادت کردیم.

عاطفه های کاغذی

نویسنده مطلب: گل پر
داشتم از خونه می رفتم بیرون که نگاهم به گوشه ی آینه افتاد، این طور نوشته بود:
دخترم ، گلم، وقتی از مدرسه برگشتی لیست خریدی رو که برات گذاشتم رو بردار و برای خونه خرید کن، می بوسمت .

منم خودکار رو از توی کیفم در اوردم و پایینش نوشتم:
مامان گلم، چشم، موقع برگشت با گل پر می رم فروشگاه نزدیک خونه و چیزهایی رو که گفتی می خرم، مامان خیلی دلم برات تنگ شده، پس کی می شه ببینمت...
غروب که از مدرسه بر گشتم، وسائلی رو که خریده بودم گذاشتم توی اشپزخونه، تا اومدم بر گردم، دیدم مادرم روی در یخچال کاغذی چسبونده و روش نوشته:

دخترم، عزیزکم، منم دلم برای چشمای قشنگت تنگ شده، ولی اینقدر خسته بودم که رفتم خوابیدم، ساعت دوازده شب هم به جای یکی از همکارام باید برم بخش بیماران قلبی شیفت بدم، فردا حتما می بینمت، شبت خوش عزیزم.

منم دست از پا درازتر یه چیزی برای شام درست کردم و منتظر شدم پدرم از سر کار برگرده و باهم شام بخوریم، بعد از خوردن شام منم رفتم خوابیدم، صبح که از خواب بیدار شدم تا برای رفتن به مدرسه آماده بشم، دیدم مادرم سفره صبحانه رو با خوش سلیقه گی چیده، و دوباره کاغذی رو دیدم که روی میز صبحانه گذاشته شده بود و روش نوشته بود:
دختر گلم، صبحانه ات رو حتما بخور و به مدرسه برو،نکنه یه وقت ضعف کنی، من صبح زود برگشتم و الان خسته ام و می رم بخوابم، از همین جا می بوسمت گلکم.

تقریبا این شده کار هر روز ما، من برای اون می نویسم و اون برای من، من برای اون می نویسم دلم برات تنگ شده و اون برای من، بعضی موقع ها میشه که یک هفته نمی تونم ببینمش...

وقتی کودک پا به این دنیا می ذاره فقط ذهنی پر از خالی رو همراه خود می کشه، و این مادر هستش که با کلماتی که به کار می برد اطراف کودک را به صورت زشت و زیبا برایش ترسیم میکنه، او به کودکش محبت میکنه و کودک این محبت را می فهمه...
در جایی خوندم که دانشمندان کشف کرده‌اند نوزادانی که به اندازه‌ کافی از مهر و محبت مادری بهره نمی‌برند، در بزرگسالی ترسو، پرخاشگر و خشن، و آنهایی که مهر مادری بسیاری را تجربه کرده‌اند، مهربان‌تر، شجاع‌تر و اجتماعی‌تر می‌شوند. 
و همچنین شیری که کودک از آن می خورد فوق العاده در کودک اثر می گذارد، حتی یکی از دوستانم با مشغله های کاری که داره، میگه من تا پسرم سه سالش نشه حاضر نمیشم که اون رو به مهد کودک یا شیرخواه گاه بفرستم! از این موارد زیاد شنیدم و دیدم ...
 با این همه اوصافی که برای مادر و مهر مادری بیان میشه و همه روانشناسان هم بهش معترف هستند، فقط یک سوال در ذهنم می زنه که ، اگر من بخاطر منافع خودم فرزندم رو از بچگی توی شیرخوار گاه بزارم و اونجا بزرگ بشه و در کودکی هم به مهد بفرستمش، و بعدش هم که به مدرسه میره و به مراقبت چندانی نیاز نداره، این بچه ی من فردا چه جوری آدمی میشه؟!
زنان آلمانی: آونگ بین پیشرفت شغلی و بچه‌داری

اندرونی